vrijdag 3 augustus 2007

Wennen!

Hallo iedereen,
We zitten nu ruim 2 weken in Californie en langzamerhand begint het een beetje te wennen. Tijd om eens wat van onze avonturen (nou ja avonturen) op papier te zetten. Marco op de achtergrond helpt me met het thuisgevoel. Het vakantiegevoel dat ik me zo had voorgesteld is nog niet echt doorgedrongen. Vreemd is dat. Ik had gedacht dat het als een vakantiehuis zou aanvoelen, maar dat doet het niet. Het is gewoon ons huis, alleen kennen we het nog niet zo goed. Zelfs de kleinste dingetjes moeten wennen. Hoe gaat dit raam open, waar is deze sleutel voor. Hoe gaat het met het ophalen van het huisvuil. Hoe gaat dit licht aan, of juist uit. Hé , er zit een kastje achter de spiegel in de muur. Jakkes er liggen nog toiletspullen van de vorige bewoners in de la. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
De eerste kennismaking met ons nieuwe huis was heel warm. Er hingen rood wit blauwe ballonnen in de voortuin en het warme afscheid van iedereen zette zich voort in een warm welkom door de buren die ons voor een drankje uitnodigden en de enorme hoeveelheid post die zij voor ons hadden verzameld. Die sieren nu de kast en de koelkast met de kleine Hollandse magneetjes die we in ons hotel hebben gekocht, de laatste dag in Nederland.
Verder is het nog erg leeg. De vlaggetjes van Catelijne (dank je wel, ik verbaas me nog steeds over het enorme werk dat je hieraan hebt gehad!) sieren de voorkamer, waar verder alleen twee stoelen en een enorme TV en een hometheater staan (versterker met 5 boksen) en een piano waarvan de a-toets het niet doet. Dat betekent dat de eetkamer nu leeg is.
De kinderen slapen samen in de kleine slaapkamer, want eng de eerste nachten. Dat is nu wel over en het kibbelen heeft de overhand genomen, zodat Ruben vanavond naar zijn eigen nu nog lege kamer gaat verhuizen. Dan is ook al het beddegoed gelukkig in gebruik. Gelukkig hebben we wel extra (leuke) kussenslopen gekregen en alvast meegenomen.
We zijn ook voorzien van Dish, de bezorger van de beste TV programma's. We kunnen nu kiezen uit zo'n 160 zenders, maar maak je geen zorgen er is nog steeds niets op TV en gelukkig, ook deze toestellen hebben een knop. (en bij elkaar nu wel zo'n 5 afstandsbedieningen, HELP)
Ja, en wat doen we zoal. Na een paar dagen de kat uit de boom te hebben gekeken werd het toch echt hoog tijd om in actie te komen. Klein probleem was dat ik er wat tegenop zag om in de nieuwe automatische bak te rijden met die vreemde spelregels in het verkeer. (Kruising: stop bij de streep, tel tot drie, wie het eerst komt .....) Moest je in Nederland eens mee aankomen: Oh jij stopt? Dan rijd ik door. Ja ik ook hoor. Maar goed ook dat went en moeders durft nu ook op de weg, hoewel ik nog wel een voorkeur heb voor de fiets, die ik meestal gebruik, want Wiegert is gewoon aan het werk. Uiteindelijk zal er wel een tweede (iets kleinere en minder automatische) car voor de deur komen.
De kinderen zitten nu deze week op tennisles en gaan 's middags met die club naar het zwembad. Daar leren ze dan gelijk Engels want wij zijn daar niet bij. Ik raak intussen in shape want ben deze week ook begonnen met zwemmen. Na de eerste shocking "master" les zwem ik nu om de dag zo'n beetje baantjes. Tijdens die master les bleek eigenlijk dat je al een master moest zijn, en nee, ik wist niet wat mijn tijd op de 50 meter is. Afijn het houdt me van de straat.
Natuurlijk hebben we ook leuke dingen ontdekt zoals daar zijn:
San Mateo heeft mooie parken. Altijd zijn er wel een paar tennisbanen die je vrij kunt gebruiken. (Vandaar de plotselinge belangstelling voor tennis). Ook zijn daar picknickplekken met barbeques, heel handig en gezellig en vaak gebruikt want altijd mooi weer!!
In Central Park is een baseball veld waar 's avonds amateurclubjes spelen, leuk om naar te kijken. Daar is nu ook iedere donderdagavond een muziekfestival waar veel mensen op af komen. Kleinschalig en gezellig, met stoeltjes, kleden en eten.
De route naar en langs de kust (oceaan) is mooi, leuke restaurantjes ook. Het water is hier koud. Het weer is aan de oceaankust ook vaak slechter. Toen wij er waren was het truienweer, terwijl het bij ons echt strak blauw was toen we weggingen.
Er is een mooie fietsroute langs de baai. Fietsen is hier meer een sport, waaraan je op gepaste wijze gekleed deelneemt. Of anders ben je latino en heb je geen geld voor een auto. En dan heb je natuurlijk nog de verdwaalde kopiige Nederlanders, te herkennen aan: geen latino en geen helm.
Het stikt hier van de squirrels en ik zag ook al twee keer een kolibri. Echt een heel grappig gezicht zo'n vogeltje dat gewoon stil in de lucht blijft hangen. Aan de kust zie je grijze pelikanen. Ze laten zich zo in zee vallen om vis te vangen. Een mooi gezicht.
Er is een hele mooie bieb bij ons in de buurt, daar zijn we al lid van geworden. Je kunt hier in alle bibliotheken terecht en overal je boeken terugbrengen. Je krijgt zelf een mailtje als je de boeken weer bijna terug moet brengen. Goede service niet?
De schoolterreinen zien er allemaal een beetje hetzelfde uit. Een verzameling lage gebouwtjes met mooie klimrekken. En een boel ruimte eromheen. Daar zouden wij jaloers op worden in Nederland! Basketball velden, soms zelfs tennisvelden. Bankjes buiten om te lunchen. Sommige schoolgebouwen worden in de zomer ook gebruikt voor kinderopvang, vooral door de latino's. Ik denk dat de blanke kinderen op dure summercamps gaan, want je ziet niet zoveel kinderen op straat spelen, dat is wel jammer.
Vorige week moesten Ruben en Suzanne allebei een test doen om hun kennis van het Engels te testen. Oeps. Dat was pittig. Het duurde zeker anderhalf uur. Het vond plaats in een schoolgebouw waar net een voorstelling werd gegeven in de gymzaal door een klasje van kinderen van ca. 5 à 6 jaar oud. De voertaal was Spaans. Heel grappig om te zien, vooral als juf zijnde. Een van de wat oudere kinderen vroeg aan Wiegert of hij de nieuwe teacher was voor de 6th grade. Helaas.
Het was zwaar voor de kinderen. De test wordt eigenlijk gebruikt zoals voor NT2 kinderen in Nederland (Nederlands 2e taal) Maar voor Ruben en Suus is Engels natuurlijk nog geen tweede taal, maar een hele nieuwe taal. Ze moesten een opstel schrijven. Arme Suus. Toch sloegen ze zich er goed doorheen. Ruben was intermediate en Suus beginner, maar die mevrouw zag wel dat ze op het punt stond van een doorbraak. Nou dat ik vond ik knap van haar (van die vrouw en van Suus). Toch: Het is grappig om te zien dat de kinderen al snel hun gene verliezen. Ze zitten van 09.00 tot 16.00 uur op die club en spreken alleen Engels, terwijl ze de eerste dagen niets durfden te zeggen. Maar schrijven zal wel even lastig blijven.