We waren er helemaal klaar voor. Een grote pompoen uitgesneden en een paar nonchalant in de voortuin gedrapeerd, want dat hoort. Spinnenweb op de deur en een eng schedelmonstertje op het trapje dat roept “Happy Halloween HA HA HA HA HA” op een manier waarbij de vullingen uit je kiezen rollen. Ruben, verkleed in glow in the dark skeletsweater met masker achter de deur en bergen snoep want andere ouders en de man van de Safeway hadden ons ingeseind dat het met handen tegelijk meegenomen wordt....... niet dus...
Ik had het kunnen weten toen ik van de week tegen Wiegert in de auto riep: “terug, ik zag een UFO in die tuin staan” Wij terug om het eiland (zo heten bij ons de vage rotondes, eilanden) En jawel daar stond een twee meter hoog soort ruimteschip in de voortuin. Natuurlijk had ik ook wel gezien dat de andere megahuizen ruim versierd waren met metersgrote spinnen, skeletten en spinnenweb, maar wat we woensdagavond meemaakten hadden we toch echt niet verwacht. De andere bewoners uit de wijk wel trouwens.
Om zeven uur belden we Ruben, die intussen gedesillusioneerd achter de TV zat. Nog geen kind gezien. Nee natuurlijk niet, die waren allemaal in Disneyland op Poplar, twee straten verderop. In het aardedonker, want lantaarns daar doen ze hier niet aan, liepen bossen mensen tussen de rijen auto’s. Of mensen, sommigen waren verkleed als Jeti of als duivel. Ik zag zelfs twee meisjes die verkleed waren als tafel, gedekt met bloemetjes en al. Suus was met Matisson leuk verkleed als duidvelinnetje en barbypop en ik had gelukkig ook nog net op tijd een pruik over mijn haar heen getrokken.
Er klonk gedonder op straat en je zag overal lichtflitsen alsof het echt vreselijk onweerde. Er waren zoveel mistmachines dat het zelfs op straat langzaam steeds mistiger werd. Complete begraafplaatsen met bewegende monsters, in tuinen zonnende, rolschaatsende, aan de bar hangende skeleten. Hoe gekker hoe beter. Ongetwijfeld waren die mensen daar maanden mee bezig geweest.
En volgend jaar? Gaan we ook een poging wagen of laten we ons op de kop zitten, rollen we snel een paar pompoenen in de tuin, kopen we een schitterend pak en vertrekken we weer naar West Poplar? Ik denk het laatste.
Jammer voor de geesten en de echte griezelaars onder ons, maar gelukkig voor alle anderen kwam onze eerste heuse aardbeving net een dag te vroeg. Zaten we net met z’n vieren op de bank te griezelen, begint ineens de grond raar trillen en klinkt er een donker grommend geluid. Eerst keken we elkaar aan waar dat geluid vandaan kwam. Ik moest denken aan de wasmachine in de Meer en boslaan, voordat Hennie er een geluiddempende laag onder had aangebracht. Maar dat moest dan wel een reuze wasmachine zijn. Quess what: Aardbeving! Dit is het dan dacht ik, een echte aardbeving. Best eng en ook weer niet. Behalve het enge geluid en het getril gebeurde er eigenlijk weinig. En wat doe je dan. Eerlijk?
We bleven gewoon op de bank zitten wachten tot het over was. Ik dacht nog, moeten we naar buiten, naar de garage? Maar ja de garage is de enige plek met nog een kamer er bovenop. Ik dacht, als dat instort krijg je de hele bende op je kop. Later hoorde ik dat je in de sponning van de deur moet gaan staan en als de boel echt begint om te vallen moet je onder de eetkamer tafel gaan zitten. (natuurlijk niet als’ie van glas is, zoals een moeder bij Ruben op school deed) Afijn, het geeft wel een gaaf gevoel om een echte aardbeving meegemaakt te hebben, zeker als het zo goed afloopt. Ik weet het, het kan veel erger natuurlijk, maar het geeft wel een goed gevoel te weten wat er gebeurt en dat we niet op een enge heuvel wonen en dat er niet nog een paar verdiepingen boven ons hoofd zitten We hebben trouwens een stevige eettafel van de Lundia, da’s toch maar mooi meegenomen.
Het laatste nieuws uit de natuur?
Claire (vriendinnetje van Suus) heeft een nieuw hondje (hond). De pup plast het hele huis onder en ja natuurlijk willen alle andere kinderen nu ook een hondje. Als we terug komen???? Wie zal het zeggen. En dan was daar natuurlijk de mierenplaag. Niks bijzonder natuurlijk, maar toch. Blijkbaar konden de mieren die ene regenbui ook niet waarderen en zochten ze allemaal (echt allemaal) asiel in onze keuken. Sorry jongens. De doosjes van de Wallmart hielpen echt.
Wel, dat was het weer even voor nu, het laatste nieuws uit California.
Tot gauw ziens, het vliegtuig is geboekt voor de 29e/30st december en ook met Koninginnendag zijn we weer een weekje terug en daar kijken we alemaal erg naar uit. Tot ziens.
Wiegert, Anja, Suzanne en Ruben
vrijdag 2 november 2007
The all American life en alles over inburgeren.
Vandaag zag ik een auto de straat inrijden. Een arm strekte zich uit het raampje en smeet een krant op onze grasveldje. Ik had hem nog niet eerder gezien. Ik hoopte eigenlijk dat het een jongen op de fiets zou zijn, wat een teleurstelling. Er is nog niemand komen koffiedrinken want koffiedrinken doe je bij Starbucks of Peet’s en winkelen doe je wanneer je maar wilt. Iedereen gaat naar Pilates of rent zijn miles op de tredmill. Overgebleven groenten worden vermaald in de gootsteen en mijn portemonee puilt uit van de pasjes. Rechtsaf mag door rood en iedereen blijft aardig ook als ik dat niet meer ben. “Sorry There is nothing I can do about that, is there anything else I can help you with today” “Thank you for your call”, Ja, anytime, maar de mobiel doet het nog steeds niet.
Wat ik nu even het meeste mis is mijn stofzuiger. Lach maar niet. Jullie weten niet hoe fijn het is om een gewone Nederlandse stofzuiger te hebben, met of zonder stofzak. Wij hebben een best-buy. Waarschijnlijk heeft hij een door een echte technocraat berekende prima ratio zuigkracht en prijs-kwaliteitverhouding. Toch zegt iets me dat deze goede man (?!) het apparaat nog nooit heeft uitgeprobeerd in een bewoond huis. Wiegert ook niet want toen hij hem uitprobeerde was het huis nog leeg. Intussen is hij bijna uitgebrand omdat er een touwtje op de grond lag en heeft het monster een hap genomen uit Rubens New York vest, waarbij hij alarmerende geluiden produceerde en waarbij een gevaarlijke brandlucht vrijkwam. Vest kan weg. Bij ieder hoekje worden de extra hulpstukken vrijgemaakt want de mond is zo groot dat je nergens bij kunt. Verder weegt hij wel zeker 20 kilo. Wel gaat hij vanzelf vooruit als je een kleed stofzuigt, waarbij je dan wel moet oppassen dat je niet over het snoer zuigt. Om kort te gaan, in de week dat er gestofzuigd wordt slaan we de pilates even over, in de andere weken trainen we de spieren. Leuk voor in de clip van Queen, maar verder toch vrij waardeloos. Wel een groot succes is de grote barbeque. We horen er nu echt helemaal bij.
Op school gaat het steeds beter. Stapels huiswerk nog steeds vooral voor Suzanne. Ik leer iedere dag weer van alles bij en ben nu weer helemaal thuis in de cellen en celdeling en ook weet ik alles over meetkundige figuren. (Wie weet nog wat een Trapezoid is? Of een Quadrilateral of een Rhombus en of een driehoek een acute of juist een obtuse triangle is). De komende weken ruilen de leerkrachten van 5th grade in de middagen van plaats. Mr. Silver geeft alleen science (iedere dag) en Ms Reinhart alleen social Studies (aardrijkskunde en geschiedenis van Amerika!). Die wisselen elkaar dan steeds af. Leuk systeem.
Wat me verbaasde bij Ruben was de zelfreflectie van de Amerikanen tijdens de lessen over de val van het Romeinse rijk, waarbij ze tijdens de uitleg van de mogelijke redenen hiervoor telkens een llijn trokken naar de huidige Amerikaanse situatie. Vooral in de zin van te grote uitgaven aan defensie. Uiteraard niet in de tekstboeken, maar op aparte bladen. Evengoed.
Geen nieuws uit de natuur even, alhoewel, ooit wel eens van cactusperen gehoord? We moeten ze nog proeven. De zelfgemaakte appelmoes met appels en citroen uit de tuin zijn wel heerlijk.
Verder zijn we lekker ingeburgerd in ons huis, hier en daar een nieuw kleedje of gordijntje en ja, we voelen ons best thuis. De logeerkamer doet vooralsnog dienst als sleep-over kamer, saxofoonkamer en roeikamer. Het huisorkest is intussen aangevuld met een Cello voor Suus. Ze had zich inschgeschreven voor dwarsfluit (lekker klein), maar dat ging even niet. Cello dus. Afijn, je begrijpt al wie die iedere woensdag naar school brengt. (stiekum vind ik het een heel mooi instrument)
Vandaag kreeg de buitenkant van het huis een flinke schoommaakbeurt waar ik een spannende ontdekking deed, die voor een flinke vertraging zorgde. Aan de zijkant van het huis ontdekte ik een luik, dat me nog niet eerder opgevallen was. Achter het luik bleek een grote kruipruimte te zitten. Natuurlijk rook het heel muffig en was het donker. De eerste ontdekking was een grote houten kist met ijzeren beslag. De kist was zo zwaar dat ik hem niet van zijn plaats kreeg en openmaken wilde ook niet lukken. Naast de kist lagen allemaal kranten. Het bleken de door de vorge bewoners bewaarde kranten met belangrijke gebeurtenissen in de (Amerikaanse) geschiedenis. Ik kwam zelfs een oude Life uit 1973 tegen waarin een artikel met grote foto van Hollandse snelwegen op de autoloze zondag. Verder kranten uit 1963 met de moord op Kennedy en een met de landing op de maan. De kist bewaarde ik nog even voor later als Wiegert en de kinderen erbij waren. Spannend! De speculaties liepen uiteen van een lijk tot een schat en inmiddels was het al bijna donker buiten. En niet te vergeten: het is bijna Halloween. Jullie begrijpen, de spanning was te snijden. Tot onze grote verrassing bevond zich in de kist chinees porselein. Uit de 18e eeuw hebben wij er zelf van gemaakt, aangezien op onze zolder in Nederland een doos op zolder staat, gevuld met het uit de Tierie erfenis afkomstige 18e eeuwse Chinese poselein. Na de houten klompen die we voor de deur vonden en de piano in de kamer wordt dit wel erg toevallig. Morgen gaan we de kist verder openmaken. Wie weet wat we nog meer vinden. Zou Martha Stirm weten dat het er nog ligt? En zouden onze huurders (waar blijven ze trouwens??) zelf ook een dergelijke ontdekking doen als ze tussen onze dozen gaan neuzen?? Graag verslag hiervan door de Heemsteedse buren als jullie het merken!
Verder hebben we een heerlijke kerst-skivakantie geboekt naar Lake Tahoe, met onze Nederlandse vrienden Jacoline, Rienk, Tim en Charlotte, en gast in huis Ileen. Het schijnt daar ’s nachts al te vriezen en licht te sneeuwen. We gaan in een houten cabin voor 10 personen. Ik heb er erge zin in. Vorige week zijn we in hun nieuwe huis gaan kijken in de Heuvels. Ze hebben een leuk huis met een waanzinnig uitzicht. Een tuin met etages met op de onderste een grote trampoline. Daar zullen de kinderen nog wel wat uurtjes doorbrengen.
In de foto’s kunnen jullie ons Chinees poselein en de oude kranten bewonderen. We zullen er ook een paar foto’s bij doen van het nu gemeubileerde huis met het mooie kleurrijke schilderij dat we hebben gekocht voor het geld dat we hebben gekregen tijdens ons feest en de trouwerij waarvoor nogmaals dank. Ik ben er erg blij mee en hoop dat jullie het ook mooi vinden.
Dag allemaal, liefs van de Yanks op klompen.
Wat ik nu even het meeste mis is mijn stofzuiger. Lach maar niet. Jullie weten niet hoe fijn het is om een gewone Nederlandse stofzuiger te hebben, met of zonder stofzak. Wij hebben een best-buy. Waarschijnlijk heeft hij een door een echte technocraat berekende prima ratio zuigkracht en prijs-kwaliteitverhouding. Toch zegt iets me dat deze goede man (?!) het apparaat nog nooit heeft uitgeprobeerd in een bewoond huis. Wiegert ook niet want toen hij hem uitprobeerde was het huis nog leeg. Intussen is hij bijna uitgebrand omdat er een touwtje op de grond lag en heeft het monster een hap genomen uit Rubens New York vest, waarbij hij alarmerende geluiden produceerde en waarbij een gevaarlijke brandlucht vrijkwam. Vest kan weg. Bij ieder hoekje worden de extra hulpstukken vrijgemaakt want de mond is zo groot dat je nergens bij kunt. Verder weegt hij wel zeker 20 kilo. Wel gaat hij vanzelf vooruit als je een kleed stofzuigt, waarbij je dan wel moet oppassen dat je niet over het snoer zuigt. Om kort te gaan, in de week dat er gestofzuigd wordt slaan we de pilates even over, in de andere weken trainen we de spieren. Leuk voor in de clip van Queen, maar verder toch vrij waardeloos. Wel een groot succes is de grote barbeque. We horen er nu echt helemaal bij.
Op school gaat het steeds beter. Stapels huiswerk nog steeds vooral voor Suzanne. Ik leer iedere dag weer van alles bij en ben nu weer helemaal thuis in de cellen en celdeling en ook weet ik alles over meetkundige figuren. (Wie weet nog wat een Trapezoid is? Of een Quadrilateral of een Rhombus en of een driehoek een acute of juist een obtuse triangle is). De komende weken ruilen de leerkrachten van 5th grade in de middagen van plaats. Mr. Silver geeft alleen science (iedere dag) en Ms Reinhart alleen social Studies (aardrijkskunde en geschiedenis van Amerika!). Die wisselen elkaar dan steeds af. Leuk systeem.
Wat me verbaasde bij Ruben was de zelfreflectie van de Amerikanen tijdens de lessen over de val van het Romeinse rijk, waarbij ze tijdens de uitleg van de mogelijke redenen hiervoor telkens een llijn trokken naar de huidige Amerikaanse situatie. Vooral in de zin van te grote uitgaven aan defensie. Uiteraard niet in de tekstboeken, maar op aparte bladen. Evengoed.
Geen nieuws uit de natuur even, alhoewel, ooit wel eens van cactusperen gehoord? We moeten ze nog proeven. De zelfgemaakte appelmoes met appels en citroen uit de tuin zijn wel heerlijk.
Verder zijn we lekker ingeburgerd in ons huis, hier en daar een nieuw kleedje of gordijntje en ja, we voelen ons best thuis. De logeerkamer doet vooralsnog dienst als sleep-over kamer, saxofoonkamer en roeikamer. Het huisorkest is intussen aangevuld met een Cello voor Suus. Ze had zich inschgeschreven voor dwarsfluit (lekker klein), maar dat ging even niet. Cello dus. Afijn, je begrijpt al wie die iedere woensdag naar school brengt. (stiekum vind ik het een heel mooi instrument)
Vandaag kreeg de buitenkant van het huis een flinke schoommaakbeurt waar ik een spannende ontdekking deed, die voor een flinke vertraging zorgde. Aan de zijkant van het huis ontdekte ik een luik, dat me nog niet eerder opgevallen was. Achter het luik bleek een grote kruipruimte te zitten. Natuurlijk rook het heel muffig en was het donker. De eerste ontdekking was een grote houten kist met ijzeren beslag. De kist was zo zwaar dat ik hem niet van zijn plaats kreeg en openmaken wilde ook niet lukken. Naast de kist lagen allemaal kranten. Het bleken de door de vorge bewoners bewaarde kranten met belangrijke gebeurtenissen in de (Amerikaanse) geschiedenis. Ik kwam zelfs een oude Life uit 1973 tegen waarin een artikel met grote foto van Hollandse snelwegen op de autoloze zondag. Verder kranten uit 1963 met de moord op Kennedy en een met de landing op de maan. De kist bewaarde ik nog even voor later als Wiegert en de kinderen erbij waren. Spannend! De speculaties liepen uiteen van een lijk tot een schat en inmiddels was het al bijna donker buiten. En niet te vergeten: het is bijna Halloween. Jullie begrijpen, de spanning was te snijden. Tot onze grote verrassing bevond zich in de kist chinees porselein. Uit de 18e eeuw hebben wij er zelf van gemaakt, aangezien op onze zolder in Nederland een doos op zolder staat, gevuld met het uit de Tierie erfenis afkomstige 18e eeuwse Chinese poselein. Na de houten klompen die we voor de deur vonden en de piano in de kamer wordt dit wel erg toevallig. Morgen gaan we de kist verder openmaken. Wie weet wat we nog meer vinden. Zou Martha Stirm weten dat het er nog ligt? En zouden onze huurders (waar blijven ze trouwens??) zelf ook een dergelijke ontdekking doen als ze tussen onze dozen gaan neuzen?? Graag verslag hiervan door de Heemsteedse buren als jullie het merken!
Verder hebben we een heerlijke kerst-skivakantie geboekt naar Lake Tahoe, met onze Nederlandse vrienden Jacoline, Rienk, Tim en Charlotte, en gast in huis Ileen. Het schijnt daar ’s nachts al te vriezen en licht te sneeuwen. We gaan in een houten cabin voor 10 personen. Ik heb er erge zin in. Vorige week zijn we in hun nieuwe huis gaan kijken in de Heuvels. Ze hebben een leuk huis met een waanzinnig uitzicht. Een tuin met etages met op de onderste een grote trampoline. Daar zullen de kinderen nog wel wat uurtjes doorbrengen.
In de foto’s kunnen jullie ons Chinees poselein en de oude kranten bewonderen. We zullen er ook een paar foto’s bij doen van het nu gemeubileerde huis met het mooie kleurrijke schilderij dat we hebben gekocht voor het geld dat we hebben gekregen tijdens ons feest en de trouwerij waarvoor nogmaals dank. Ik ben er erg blij mee en hoop dat jullie het ook mooi vinden.
Dag allemaal, liefs van de Yanks op klompen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
