We zijn alweer een poosje terug in ons huis aan Pinecrest Terrace. Het was een vreemd gevoel toen we weer terug naar huis gingen. Want huis was dit keer in Amerika. En zo voelde het gelukkig ook toen we de deur open deden. We waren weer thuis.
We hadden een heerlijke vakantie gehad. Een weekje skien in Heavenly bij Lake Tahoe met Rienk Jacoline, Charlotte, Tim en Elaine en toen door naar Nederland. Uitgerust waren we niet echt. Eerlijk gezegd waren we behoorlijk afgepeigerd. De jetlag was aanzienlijk dit keer. Wiegert loopt nog steeds te hoesten maar die weet ook van geen ophouden. Hij is intussen nog een paar dagen naar Minnesota geweest en na een weekendje thuis weer afgereisd naar New York (Yale University), Nederland en door naar Zweeds Lapland voor de Kick-off van Tridion. Wie denkt dat hij hem heeft zien wandelen door de Binnenweg heeft het goed gezien. Afgelopen zaterdag was er nog net tijd voor een bliksembezoekje aan Heemstede. Aan de hoest te horen die in het kamertje te horen is is al dat gereis niet echt bevordelijk voor je bronchien. Oh ja en volgende week staat Milwaukee, Wisconsin op het programma.
Skien in de bergen bij Lake Tahoe was echt prachtig. Wat erg opviel was de service overal. De rijen bij de liftjes werden keurig georganiseerd. Iedereen stond rustig op zijn beurt te wachten en alle stoeltjes waren altijd vol. Iedereen even aardig en zelfs een gids boven op de berg die met een lach aan iedereen die het maar horen wilde vertelde over de natuur aldaar en over de afdalingen. Hoogtepunt van de belevenissen was de beer die de piste overstak. De man voor ons kon nog net op tijd remmen. WAUW Een echte beer. Naderhand bedenk je pas dat het ook wel eng was eigenlijk. Ik vond het net zo’n sensatie als de dolfijnen in de Noordzee (vraag maar aan Martine, ze waren echt he?). Het huis dat we huurden was fantastisch. Nog nooit zo’n luxe huis gehad tijdens de wintersport, en dat alles op 3,5 uur rijden vanaf ons huis. Super. Wat ik wel miste waren de gezellige stubes met warme choco mit zahne en apfelstrudel mit vanillesausse. De meeste tentjes hadden voornamelijk buitenterassen. Brrr. Ik heb het nog nooit zo koud gehad tijdens de wintersport.
Het was heerlijk om weer even in Nederland te zijn. Direct al in het vliegtuig waren we helemaal op de hoogte van de laatste pikelen omtrent de nationale aap Bokito. He, lekker Nederlands weer. Wij hadden trouwens ons eigen dierentuin avontuur dat iets minder goed afliep omdat het ontsnapte dier dit keer een tijger was. Of de slachtoffers, waarvan 1 dood gebeten, nu wel of niet de tijger hebben staan pesten, daar zijn de tabloids nog niet helemaal over uit. Eng is het wel dat de dieren blijkbaar niet zo veilig opgesloten zitten als je wel zou denken. Hopelijk voor de wilde katten wordt deze afdeling gesloten en kunnen ze lekker in de “wildernis” blijven in plaats van in zo’n stom klein hok.
Fijn om weer even terug te zijn maar tegelijkertijd jammer dat het zo kort was. Sorry iedereen die we niet gezien of gesproken hebben. Het ging echt niet. Om maar direct door de zure appel heen te bijten. We hebben onze volgende trip in april verschoven naar eind juni. Hoe graag we ook de echte Hollandse koninginnedag wilden meemaken. Precies in de week dat we zouden komen en direct erna zijn er belangrijke schooltesten waaraan we Ruben en Suzanne graag willen laten meedoen. Behalve dat ze al een en ander gingen missen op school zouden ze dat dan ook nog moeten overdoen. Dat vonden we wel wat veel gevraagd. We hebben nu ook gemerkt hoe vermoeiend zo’n trip. Onze scholen zijn al op 13 juni vrij, zodat wij dan nog een bezoekje kunnen brengen de Voorwegschool en dat is natuurlijk ook heel leuk. Wiegert zal er dan waarschijnlijk niet bij zijn (einde kwartaal). Het laatste week-end van juni kunnen we dan ook mee met het familie week-end van de Tierie’s en dat is natuurlijk ook weer erg gezellig. Jammer dat Wiegert daar dan weer niet bij kan zijn, maar helaas. We blijven dan tot 1 juli en gaan dan in Amerika nog 2 weken op vakantie naar San Diego e.o.
Verder gaat iedereen hier weer zijn gangetje. Ruben krijgt vandaag zijn rapport. Hij hoopt dat hij dit keer op de principal’s list staat. Een speciale benoeming als je allemaal A’s hebt. Dat zal dan een hele prestatie zijn. Het belangrijkste is dan dat je een ijsje krijgt (of misschien iets warms nu, want ook in California is de winter doorgebroken en eerlijk gezegd is het soms behoorlijk koud. Echt waar. Vooral in huis, want van isolatie hebben ze hier nog niet gehoord, in ieder geval niet in ons huis). Als je de principals list niet haalt kun je altijd nog op een andere memorable lijst komen, maar volgens mij krijg je dan niks, dus dat boeit niet. Voor Ruben zou het wel heel leuk zijn natuurlijk. Hij heeft het nog steeds erg naar zijn zin op de Borel. (visit Borel middle school website: http://www.smfc.k12.ca.us/borel/index.htm). Hij heeft het ook heel leuk op de School of Rock Music, waar ze hard werken aan een optreden in maart, waar ze muziek van U2 spelen. Ruben drumt 2 nummers en zingt er 1. Alhoewel hij daar nog flink op moet oefenen. (voor de liefhebbers: drummen: I will follow en Desire en zang: In Vertigo) (visit http://www.schoolofrock.com/video.php). Ze oefenen iedere zaterdag 3 uur. En op vrijdag 45 min. gewoon les. Yes het is weer vrijdag! Lekker drummen! De school heeft een nieuw (oud) pand gehuurd in down town San Mateo wat veel weg heeft van een kraakpand in Amsterdam, dus dat gaat allemaal prima. Waar het concert gaat plaatsvinden weten we nog niet. Wel dat ze na deze sessie opnieuw gaan beginnen en dan muziek van Jimmy Hendrikx gaan instuderen (he Joe, cool man). Het feit dat ze gewoon dooroefenen als iemand intussen met een cirkelzaag hout staat te zagen voor de verbouwing van het pand, zegt misschien iets over het volume van de muziek.
Suus is lekker aan het turnen (visit: http://www.peninsulagym.com/) en oefent iedere dag bruggetjes e.d. in de kamer. Ze racen door het wiskunde boek en ook zij kan nu de omtrek en oppervlakte van een cirkel en een driehoek of trapezoid uitrekenen, voor de kenners en liefhebbers: circumference, perimeter, area. Oh ja en negatieve getallen. Had ik al verteld van het slaappartijtje? Op z’n Suzannes partijtje waren er 9 dames uitgenodigd (wij hadden er al een paar afgestreept die niet meer in de logeerkamer pasten) En echt, een Nederlands logeerpartijt haalt het niet bij een Amerikaans partijtje. Nog net op tijd konden we voorkomen dat midden in de nacht een moeder werd opgebeld met het mobieltje van Claire en dat iemand ‘s morgens 911 ging bellen omdat Julia haar teen opnieuw openstootte die flink begon te bloeden. Tip 1 voor Amerikaanse partijtjes: mobieltjes inleveren! Echte dramaqueens, vooral toen (ja alweer) Julia per ongeluk? de vloeistof met fluoriserend stof uit de glow in de dark staafjes in haar mond kreeg en Matison beweerde dat iemand die zij kende bij wie dat ook gebeurde 2 dagen in het zoekenhuis had gelegen. Dank je wel Matison! Maar uiteindelijk was het geloof ik toch wel een erg leuk partijtje, naderhand. Grappig detail:het cadeautje van Claire: een cadeaukaart voor de winkel “Claire” met een vestiging (en de enige in Nederland) in Schalkwijk.
En ik? Ik doe mijn best om me door de Amerikaanse bureaucratie te wurmen. Na drie keer mijn werkvergunningformulier terug te hebben gekregen en een bezoek aan de immigratiedienst in San Francisco zijn we er nu achter dat Wiegert al die tijd zijn checks verkeerd invult. Niet dat iemand daar ooit moeilijk over deed, maar zij natuurlijk wel. Afijn het geld is nu afgeschreven, maar dat zegt verder nog niets over het feit of en wanneer ik die vergunning krijg. Hopelijk zijn er dan nog een paar baantjes in het onderwijs want Schartzeneggert heeft snode plannen om behoorlijk het mes te zetten het scholenbudget. Voorlopig doe ik het dan allemaal maar vrijwillig. En ik merk dat ik het op school nog steeds naar mijn zin heb en dat is denk toch het belangrijkste. Soshona (juf in de special care class) is intussen een vriendin geworden en samen proberen we zo veel mogelijk bij te blijven in de nieuwste leerstof, vooral op wiskunde gebied. De Nederlandse school hult zich nog steeds in stilzwijgen. Eerlijk gezegd ben ik er niet zeker van of dat nog wel wat gaat worden. Ik wacht ook nog steeds op het bewijs van goed gedrag dat al een keer zonder zip code is opgestuurd. Dat komt dan dus niet aan. Misschien was ik toch niet zo braaf als ik wel dacht. Haha. Eigenlijk zou ik het leuker vinden om gewoon op normale werkdagen op een Amerikaanse school iets te doen. We zullen zien.
Binnenkort is er weer een hoop te doen. Op de Parkschool is er een talentenjacht en er is begin maart een internationale dag waar wij natuurlijk een tafeltje hebben. Afijn, natuurlijk mis ik nog steeds de Hollandse gezelligheid en d ebruine boterhammen met kaas (echt waar! Geniet maar van die borrels en kopjes koffie) en vind ik het jammer dat ik nog niet echt aan het werk ben. Huishouden is nog steeds niet mijn hobby, maar echt vervelen doe ik me nog niet en we genieten ook iedere keer van al het moois om ons heen. Ik blijf nog even supermom en tussendoor maken we schitterende hikes.. En de komende tijd krijg we ook een hoop bezoek en dat is natuurlijk supergezellig. Onlangs hebben we nog Mees Mattijs en zijn vriendin op bezoek gehad en dat vonden wij superleuk. Vooral om ze van alles te laten zien. (dit even speciaal voor Valmmetje. Hoi!)
Verder is het hier zoals gezegd koud en nat. Vooral als de watersproeiers van de buren gewoon aan staan als het stort van de regen. Gekke Amerikanen dachten wij eerst, maar naderhand bleek de timer van de installatie door een stroomstoring van slag te zijn en de buren met vakantie. Toen de sproeiers de volgende dag nog aan stonden en mooie fonteinen spoten doordat ze inmiddels onder water stonden hadden we wel door dat er iets mis was. Ook staat er soms flinke wind met als gevolg dat er bomen op de electrische kabels waaien. Die kabels staan hier namelijk boven de grond. Zondag gebeurde dat bij ons in de buurt met als gevolg dat in de hele wijk de stroom uitviel. Af en toe regent het zo hard dat het water in kleine riviertjes door de goten naar beneden stroomt. Het schijnt dat we al het water wel goed kunnen gebruiken. Wij maken het ons binnen gezellig met een aantal nieuwe meubeltjes en soms verplicht met kaarsjes. Als we nu terug gaan naar Nederland passen die dan ook nooit meer in ons oude huis. Garagesale? Oh en by the way voor de bewoners van de Meer en Boslaan. Het ziet er naar uit dat het huis eindelijk verhuurd gaat worden. (sorry Jan en Yvon). Moeder met 3 kinderen, dus eindelijk weer leven in de brouwerij.
Een flink verhaal dit keer, tot mails en veel liefs aan iedereen in Nederland,
Anja
zaterdag 26 januari 2008
HOME SWEET HOME
We zijn alweer een poosje terug in ons huis aan Pinecrest Terrace. Het was een vreemd gevoel toen we weer terug naar huis gingen. Want huis was dit keer in Amerika. En zo voelde het gelukkig ook toen we de deur open deden. We waren weer thuis.
We hadden een heerlijke vakantie gehad. Een weekje skien in Heavenly bij Lake Tahoe met Rienk Jacoline, Charlotte, Tim en Elaine en toen door naar Nederland. Uitgerust waren we niet echt. Eerlijk gezegd waren we behoorlijk afgepeigerd. De jetlag was aanzienlijk dit keer. Wiegert loopt nog steeds te hoesten maar die weet ook van geen ophouden. Hij is intussen nog een paar dagen naar Minnesota geweest en na een weekendje thuis weer afgereisd naar New York (Yale University), Nederland en door naar Zweeds Lapland voor de Kick-off van Tridion. Wie denkt dat hij hem heeft zien wandelen door de Binnenweg heeft het goed gezien. Afgelopen zaterdag was er nog net tijd voor een bliksembezoekje aan Heemstede. Aan de hoest te horen die in het kamertje te horen is is al dat gereis niet echt bevordelijk voor je bronchien. Oh ja en volgende week staat Milwaukee, Wisconsin op het programma.
Skien in de bergen bij Lake Tahoe was echt prachtig. Wat erg opviel was de service overal. De rijen bij de liftjes werden keurig georganiseerd. Iedereen stond rustig op zijn beurt te wachten en alle stoeltjes waren altijd vol. Iedereen even aardig en zelfs een gids boven op de berg die met een lach aan iedereen die het maar horen wilde vertelde over de natuur aldaar en over de afdalingen. Hoogtepunt van de belevenissen was de beer die de piste overstak. De man voor ons kon nog net op tijd remmen. WAUW Een echte beer. Naderhand bedenk je pas dat het ook wel eng was eigenlijk. Ik vond het net zo’n sensatie als de dolfijnen in de Noordzee (vraag maar aan Martine, ze waren echt he?). Het huis dat we huurden was fantastisch. Nog nooit zo’n luxe huis gehad tijdens de wintersport, en dat alles op 3,5 uur rijden vanaf ons huis. Super. Wat ik wel miste waren de gezellige stubes met warme choco mit zahne en apfelstrudel mit vanillesausse. De meeste tentjes hadden voornamelijk buitenterassen. Brrr. Ik heb het nog nooit zo koud gehad tijdens de wintersport.
Het was heerlijk om weer even in Nederland te zijn. Direct al in het vliegtuig waren we helemaal op de hoogte van de laatste pikelen omtrent de nationale aap Bokito. He, lekker Nederlands weer. Wij hadden trouwens ons eigen dierentuin avontuur dat iets minder goed afliep omdat het ontsnapte dier dit keer een tijger was. Of de slachtoffers, waarvan 1 dood gebeten, nu wel of niet de tijger hebben staan pesten, daar zijn de tabloids nog niet helemaal over uit. Eng is het wel dat de dieren blijkbaar niet zo veilig opgesloten zitten als je wel zou denken. Hopelijk voor de wilde katten wordt deze afdeling gesloten en kunnen ze lekker in de “wildernis” blijven in plaats van in zo’n stom klein hok.
Fijn om weer even terug te zijn maar tegelijkertijd jammer dat het zo kort was. Sorry iedereen die we niet gezien of gesproken hebben. Het ging echt niet. Om maar direct door de zure appel heen te bijten. We hebben onze volgende trip in april verschoven naar eind juni. Hoe graag we ook de echte Hollandse koninginnedag wilden meemaken. Precies in de week dat we zouden komen en direct erna zijn er belangrijke schooltesten waaraan we Ruben en Suzanne graag willen laten meedoen. Behalve dat ze al een en ander gingen missen op school zouden ze dat dan ook nog moeten overdoen. Dat vonden we wel wat veel gevraagd. We hebben nu ook gemerkt hoe vermoeiend zo’n trip. Onze scholen zijn al op 13 juni vrij, zodat wij dan nog een bezoekje kunnen brengen de Voorwegschool en dat is natuurlijk ook heel leuk. Wiegert zal er dan waarschijnlijk niet bij zijn (einde kwartaal). Het laatste week-end van juni kunnen we dan ook mee met het familie week-end van de Tierie’s en dat is natuurlijk ook weer erg gezellig. Jammer dat Wiegert daar dan weer niet bij kan zijn, maar helaas. We blijven dan tot 1 juli en gaan dan in Amerika nog 2 weken op vakantie naar San Diego e.o.
Verder gaat iedereen hier weer zijn gangetje. Ruben krijgt vandaag zijn rapport. Hij hoopt dat hij dit keer op de principal’s list staat. Een speciale benoeming als je allemaal A’s hebt. Dat zal dan een hele prestatie zijn. Het belangrijkste is dan dat je een ijsje krijgt (of misschien iets warms nu, want ook in California is de winter doorgebroken en eerlijk gezegd is het soms behoorlijk koud. Echt waar. Vooral in huis, want van isolatie hebben ze hier nog niet gehoord, in ieder geval niet in ons huis). Als je de principals list niet haalt kun je altijd nog op een andere memorable lijst komen, maar volgens mij krijg je dan niks, dus dat boeit niet. Voor Ruben zou het wel heel leuk zijn natuurlijk. Hij heeft het nog steeds erg naar zijn zin op de Borel. (visit Borel middle school website: http://www.smfc.k12.ca.us/borel/index.htm). Hij heeft het ook heel leuk op de School of Rock Music, waar ze hard werken aan een optreden in maart, waar ze muziek van U2 spelen. Ruben drumt 2 nummers en zingt er 1. Alhoewel hij daar nog flink op moet oefenen. (voor de liefhebbers: drummen: I will follow en Desire en zang: In Vertigo) (visit http://www.schoolofrock.com/video.php). Ze oefenen iedere zaterdag 3 uur. En op vrijdag 45 min. gewoon les. Yes het is weer vrijdag! Lekker drummen! De school heeft een nieuw (oud) pand gehuurd in down town San Mateo wat veel weg heeft van een kraakpand in Amsterdam, dus dat gaat allemaal prima. Waar het concert gaat plaatsvinden weten we nog niet. Wel dat ze na deze sessie opnieuw gaan beginnen en dan muziek van Jimmy Hendrikx gaan instuderen (he Joe, cool man). Het feit dat ze gewoon dooroefenen als iemand intussen met een cirkelzaag hout staat te zagen voor de verbouwing van het pand, zegt misschien iets over het volume van de muziek.
Suus is lekker aan het turnen (visit: http://www.peninsulagym.com/) en oefent iedere dag bruggetjes e.d. in de kamer. Ze racen door het wiskunde boek en ook zij kan nu de omtrek en oppervlakte van een cirkel en een driehoek of trapezoid uitrekenen, voor de kenners en liefhebbers: circumference, perimeter, area. Oh ja en negatieve getallen. Had ik al verteld van het slaappartijtje? Op z’n Suzannes partijtje waren er 9 dames uitgenodigd (wij hadden er al een paar afgestreept die niet meer in de logeerkamer pasten) En echt, een Nederlands logeerpartijt haalt het niet bij een Amerikaans partijtje. Nog net op tijd konden we voorkomen dat midden in de nacht een moeder werd opgebeld met het mobieltje van Claire en dat iemand ‘s morgens 911 ging bellen omdat Julia haar teen opnieuw openstootte die flink begon te bloeden. Tip 1 voor Amerikaanse partijtjes: mobieltjes inleveren! Echte dramaqueens, vooral toen (ja alweer) Julia per ongeluk? de vloeistof met fluoriserend stof uit de glow in de dark staafjes in haar mond kreeg en Matison beweerde dat iemand die zij kende bij wie dat ook gebeurde 2 dagen in het zoekenhuis had gelegen. Dank je wel Matison! Maar uiteindelijk was het geloof ik toch wel een erg leuk partijtje, naderhand. Grappig detail:het cadeautje van Claire: een cadeaukaart voor de winkel “Claire” met een vestiging (en de enige in Nederland) in Schalkwijk.
En ik? Ik doe mijn best om me door de Amerikaanse bureaucratie te wurmen. Na drie keer mijn werkvergunningformulier terug te hebben gekregen en een bezoek aan de immigratiedienst in San Francisco zijn we er nu achter dat Wiegert al die tijd zijn checks verkeerd invult. Niet dat iemand daar ooit moeilijk over deed, maar zij natuurlijk wel. Afijn het geld is nu afgeschreven, maar dat zegt verder nog niets over het feit of en wanneer ik die vergunning krijg. Hopelijk zijn er dan nog een paar baantjes in het onderwijs want Schartzeneggert heeft snode plannen om behoorlijk het mes te zetten het scholenbudget. Voorlopig doe ik het dan allemaal maar vrijwillig. En ik merk dat ik het op school nog steeds naar mijn zin heb en dat is denk toch het belangrijkste. Soshona (juf in de special care class) is intussen een vriendin geworden en samen proberen we zo veel mogelijk bij te blijven in de nieuwste leerstof, vooral op wiskunde gebied. De Nederlandse school hult zich nog steeds in stilzwijgen. Eerlijk gezegd ben ik er niet zeker van of dat nog wel wat gaat worden. Ik wacht ook nog steeds op het bewijs van goed gedrag dat al een keer zonder zip code is opgestuurd. Dat komt dan dus niet aan. Misschien was ik toch niet zo braaf als ik wel dacht. Haha. Eigenlijk zou ik het leuker vinden om gewoon op normale werkdagen op een Amerikaanse school iets te doen. We zullen zien.
Binnenkort is er weer een hoop te doen. Op de Parkschool is er een talentenjacht en er is begin maart een internationale dag waar wij natuurlijk een tafeltje hebben. Afijn, natuurlijk mis ik nog steeds de Hollandse gezelligheid en d ebruine boterhammen met kaas (echt waar! Geniet maar van die borrels en kopjes koffie) en vind ik het jammer dat ik nog niet echt aan het werk ben. Huishouden is nog steeds niet mijn hobby, maar echt vervelen doe ik me nog niet en we genieten ook iedere keer van al het moois om ons heen. Ik blijf nog even supermom en tussendoor maken we schitterende hikes.. En de komende tijd krijg we ook een hoop bezoek en dat is natuurlijk supergezellig. Onlangs hebben we nog Mees Mattijs en zijn vriendin op bezoek gehad en dat vonden wij superleuk. Vooral om ze van alles te laten zien. (dit even speciaal voor Valmmetje. Hoi!)
Verder is het hier zoals gezegd koud en nat. Vooral als de watersproeiers van de buren gewoon aan staan als het stort van de regen. Gekke Amerikanen dachten wij eerst, maar naderhand bleek de timer van de installatie door een stroomstoring van slag te zijn en de buren met vakantie. Toen de sproeiers de volgende dag nog aan stonden en mooie fonteinen spoten doordat ze inmiddels onder water stonden hadden we wel door dat er iets mis was. Ook staat er soms flinke wind met als gevolg dat er bomen op de electrische kabels waaien. Die kabels staan hier namelijk boven de grond. Zondag gebeurde dat bij ons in de buurt met als gevolg dat in de hele wijk de stroom uitviel. Af en toe regent het zo hard dat het water in kleine riviertjes door de goten naar beneden stroomt. Het schijnt dat we al het water wel goed kunnen gebruiken. Wij maken het ons binnen gezellig met een aantal nieuwe meubeltjes en soms verplicht met kaarsjes. Als we nu terug gaan naar Nederland passen die dan ook nooit meer in ons oude huis. Garagesale? Oh en by the way voor de bewoners van de Meer en Boslaan. Het ziet er naar uit dat het huis eindelijk verhuurd gaat worden. (sorry Jan en Yvon). Moeder met 3 kinderen, dus eindelijk weer leven in de brouwerij.
Een flink verhaal dit keer, tot mails en veel liefs aan iedereen in Nederland,
Anja
We hadden een heerlijke vakantie gehad. Een weekje skien in Heavenly bij Lake Tahoe met Rienk Jacoline, Charlotte, Tim en Elaine en toen door naar Nederland. Uitgerust waren we niet echt. Eerlijk gezegd waren we behoorlijk afgepeigerd. De jetlag was aanzienlijk dit keer. Wiegert loopt nog steeds te hoesten maar die weet ook van geen ophouden. Hij is intussen nog een paar dagen naar Minnesota geweest en na een weekendje thuis weer afgereisd naar New York (Yale University), Nederland en door naar Zweeds Lapland voor de Kick-off van Tridion. Wie denkt dat hij hem heeft zien wandelen door de Binnenweg heeft het goed gezien. Afgelopen zaterdag was er nog net tijd voor een bliksembezoekje aan Heemstede. Aan de hoest te horen die in het kamertje te horen is is al dat gereis niet echt bevordelijk voor je bronchien. Oh ja en volgende week staat Milwaukee, Wisconsin op het programma.
Skien in de bergen bij Lake Tahoe was echt prachtig. Wat erg opviel was de service overal. De rijen bij de liftjes werden keurig georganiseerd. Iedereen stond rustig op zijn beurt te wachten en alle stoeltjes waren altijd vol. Iedereen even aardig en zelfs een gids boven op de berg die met een lach aan iedereen die het maar horen wilde vertelde over de natuur aldaar en over de afdalingen. Hoogtepunt van de belevenissen was de beer die de piste overstak. De man voor ons kon nog net op tijd remmen. WAUW Een echte beer. Naderhand bedenk je pas dat het ook wel eng was eigenlijk. Ik vond het net zo’n sensatie als de dolfijnen in de Noordzee (vraag maar aan Martine, ze waren echt he?). Het huis dat we huurden was fantastisch. Nog nooit zo’n luxe huis gehad tijdens de wintersport, en dat alles op 3,5 uur rijden vanaf ons huis. Super. Wat ik wel miste waren de gezellige stubes met warme choco mit zahne en apfelstrudel mit vanillesausse. De meeste tentjes hadden voornamelijk buitenterassen. Brrr. Ik heb het nog nooit zo koud gehad tijdens de wintersport.
Het was heerlijk om weer even in Nederland te zijn. Direct al in het vliegtuig waren we helemaal op de hoogte van de laatste pikelen omtrent de nationale aap Bokito. He, lekker Nederlands weer. Wij hadden trouwens ons eigen dierentuin avontuur dat iets minder goed afliep omdat het ontsnapte dier dit keer een tijger was. Of de slachtoffers, waarvan 1 dood gebeten, nu wel of niet de tijger hebben staan pesten, daar zijn de tabloids nog niet helemaal over uit. Eng is het wel dat de dieren blijkbaar niet zo veilig opgesloten zitten als je wel zou denken. Hopelijk voor de wilde katten wordt deze afdeling gesloten en kunnen ze lekker in de “wildernis” blijven in plaats van in zo’n stom klein hok.
Fijn om weer even terug te zijn maar tegelijkertijd jammer dat het zo kort was. Sorry iedereen die we niet gezien of gesproken hebben. Het ging echt niet. Om maar direct door de zure appel heen te bijten. We hebben onze volgende trip in april verschoven naar eind juni. Hoe graag we ook de echte Hollandse koninginnedag wilden meemaken. Precies in de week dat we zouden komen en direct erna zijn er belangrijke schooltesten waaraan we Ruben en Suzanne graag willen laten meedoen. Behalve dat ze al een en ander gingen missen op school zouden ze dat dan ook nog moeten overdoen. Dat vonden we wel wat veel gevraagd. We hebben nu ook gemerkt hoe vermoeiend zo’n trip. Onze scholen zijn al op 13 juni vrij, zodat wij dan nog een bezoekje kunnen brengen de Voorwegschool en dat is natuurlijk ook heel leuk. Wiegert zal er dan waarschijnlijk niet bij zijn (einde kwartaal). Het laatste week-end van juni kunnen we dan ook mee met het familie week-end van de Tierie’s en dat is natuurlijk ook weer erg gezellig. Jammer dat Wiegert daar dan weer niet bij kan zijn, maar helaas. We blijven dan tot 1 juli en gaan dan in Amerika nog 2 weken op vakantie naar San Diego e.o.
Verder gaat iedereen hier weer zijn gangetje. Ruben krijgt vandaag zijn rapport. Hij hoopt dat hij dit keer op de principal’s list staat. Een speciale benoeming als je allemaal A’s hebt. Dat zal dan een hele prestatie zijn. Het belangrijkste is dan dat je een ijsje krijgt (of misschien iets warms nu, want ook in California is de winter doorgebroken en eerlijk gezegd is het soms behoorlijk koud. Echt waar. Vooral in huis, want van isolatie hebben ze hier nog niet gehoord, in ieder geval niet in ons huis). Als je de principals list niet haalt kun je altijd nog op een andere memorable lijst komen, maar volgens mij krijg je dan niks, dus dat boeit niet. Voor Ruben zou het wel heel leuk zijn natuurlijk. Hij heeft het nog steeds erg naar zijn zin op de Borel. (visit Borel middle school website: http://www.smfc.k12.ca.us/borel/index.htm). Hij heeft het ook heel leuk op de School of Rock Music, waar ze hard werken aan een optreden in maart, waar ze muziek van U2 spelen. Ruben drumt 2 nummers en zingt er 1. Alhoewel hij daar nog flink op moet oefenen. (voor de liefhebbers: drummen: I will follow en Desire en zang: In Vertigo) (visit http://www.schoolofrock.com/video.php). Ze oefenen iedere zaterdag 3 uur. En op vrijdag 45 min. gewoon les. Yes het is weer vrijdag! Lekker drummen! De school heeft een nieuw (oud) pand gehuurd in down town San Mateo wat veel weg heeft van een kraakpand in Amsterdam, dus dat gaat allemaal prima. Waar het concert gaat plaatsvinden weten we nog niet. Wel dat ze na deze sessie opnieuw gaan beginnen en dan muziek van Jimmy Hendrikx gaan instuderen (he Joe, cool man). Het feit dat ze gewoon dooroefenen als iemand intussen met een cirkelzaag hout staat te zagen voor de verbouwing van het pand, zegt misschien iets over het volume van de muziek.
Suus is lekker aan het turnen (visit: http://www.peninsulagym.com/) en oefent iedere dag bruggetjes e.d. in de kamer. Ze racen door het wiskunde boek en ook zij kan nu de omtrek en oppervlakte van een cirkel en een driehoek of trapezoid uitrekenen, voor de kenners en liefhebbers: circumference, perimeter, area. Oh ja en negatieve getallen. Had ik al verteld van het slaappartijtje? Op z’n Suzannes partijtje waren er 9 dames uitgenodigd (wij hadden er al een paar afgestreept die niet meer in de logeerkamer pasten) En echt, een Nederlands logeerpartijt haalt het niet bij een Amerikaans partijtje. Nog net op tijd konden we voorkomen dat midden in de nacht een moeder werd opgebeld met het mobieltje van Claire en dat iemand ‘s morgens 911 ging bellen omdat Julia haar teen opnieuw openstootte die flink begon te bloeden. Tip 1 voor Amerikaanse partijtjes: mobieltjes inleveren! Echte dramaqueens, vooral toen (ja alweer) Julia per ongeluk? de vloeistof met fluoriserend stof uit de glow in de dark staafjes in haar mond kreeg en Matison beweerde dat iemand die zij kende bij wie dat ook gebeurde 2 dagen in het zoekenhuis had gelegen. Dank je wel Matison! Maar uiteindelijk was het geloof ik toch wel een erg leuk partijtje, naderhand. Grappig detail:het cadeautje van Claire: een cadeaukaart voor de winkel “Claire” met een vestiging (en de enige in Nederland) in Schalkwijk.
En ik? Ik doe mijn best om me door de Amerikaanse bureaucratie te wurmen. Na drie keer mijn werkvergunningformulier terug te hebben gekregen en een bezoek aan de immigratiedienst in San Francisco zijn we er nu achter dat Wiegert al die tijd zijn checks verkeerd invult. Niet dat iemand daar ooit moeilijk over deed, maar zij natuurlijk wel. Afijn het geld is nu afgeschreven, maar dat zegt verder nog niets over het feit of en wanneer ik die vergunning krijg. Hopelijk zijn er dan nog een paar baantjes in het onderwijs want Schartzeneggert heeft snode plannen om behoorlijk het mes te zetten het scholenbudget. Voorlopig doe ik het dan allemaal maar vrijwillig. En ik merk dat ik het op school nog steeds naar mijn zin heb en dat is denk toch het belangrijkste. Soshona (juf in de special care class) is intussen een vriendin geworden en samen proberen we zo veel mogelijk bij te blijven in de nieuwste leerstof, vooral op wiskunde gebied. De Nederlandse school hult zich nog steeds in stilzwijgen. Eerlijk gezegd ben ik er niet zeker van of dat nog wel wat gaat worden. Ik wacht ook nog steeds op het bewijs van goed gedrag dat al een keer zonder zip code is opgestuurd. Dat komt dan dus niet aan. Misschien was ik toch niet zo braaf als ik wel dacht. Haha. Eigenlijk zou ik het leuker vinden om gewoon op normale werkdagen op een Amerikaanse school iets te doen. We zullen zien.
Binnenkort is er weer een hoop te doen. Op de Parkschool is er een talentenjacht en er is begin maart een internationale dag waar wij natuurlijk een tafeltje hebben. Afijn, natuurlijk mis ik nog steeds de Hollandse gezelligheid en d ebruine boterhammen met kaas (echt waar! Geniet maar van die borrels en kopjes koffie) en vind ik het jammer dat ik nog niet echt aan het werk ben. Huishouden is nog steeds niet mijn hobby, maar echt vervelen doe ik me nog niet en we genieten ook iedere keer van al het moois om ons heen. Ik blijf nog even supermom en tussendoor maken we schitterende hikes.. En de komende tijd krijg we ook een hoop bezoek en dat is natuurlijk supergezellig. Onlangs hebben we nog Mees Mattijs en zijn vriendin op bezoek gehad en dat vonden wij superleuk. Vooral om ze van alles te laten zien. (dit even speciaal voor Valmmetje. Hoi!)
Verder is het hier zoals gezegd koud en nat. Vooral als de watersproeiers van de buren gewoon aan staan als het stort van de regen. Gekke Amerikanen dachten wij eerst, maar naderhand bleek de timer van de installatie door een stroomstoring van slag te zijn en de buren met vakantie. Toen de sproeiers de volgende dag nog aan stonden en mooie fonteinen spoten doordat ze inmiddels onder water stonden hadden we wel door dat er iets mis was. Ook staat er soms flinke wind met als gevolg dat er bomen op de electrische kabels waaien. Die kabels staan hier namelijk boven de grond. Zondag gebeurde dat bij ons in de buurt met als gevolg dat in de hele wijk de stroom uitviel. Af en toe regent het zo hard dat het water in kleine riviertjes door de goten naar beneden stroomt. Het schijnt dat we al het water wel goed kunnen gebruiken. Wij maken het ons binnen gezellig met een aantal nieuwe meubeltjes en soms verplicht met kaarsjes. Als we nu terug gaan naar Nederland passen die dan ook nooit meer in ons oude huis. Garagesale? Oh en by the way voor de bewoners van de Meer en Boslaan. Het ziet er naar uit dat het huis eindelijk verhuurd gaat worden. (sorry Jan en Yvon). Moeder met 3 kinderen, dus eindelijk weer leven in de brouwerij.
Een flink verhaal dit keer, tot mails en veel liefs aan iedereen in Nederland,
Anja
Abonneren op:
Posts (Atom)
