The holidays............... Gobble Gobble

Gobble Gobble

Het is een drukke en verwarrende tijd voor de in Amerika wonende Nederlanders. Twee jaar geleden volgden we nog braaf de plaatselijk rangorde van de tradities: Lampion maken voor sint Maarten, handschoenen en mutsen uit de kast om Sinterklaas binnen te halen en dan proberen Kerst nog even te negeren todat de goede Sint vertrok naar het warme Spanje en dan voluit gaan voor de lichtjes en de ballen en daarna de oliebollen.

Those were the days.

Met Halloween net achter de rug kabbelen op KOIT 96.5 FM, (light rock, less talk) de kerstliedjes alweer door de auto. Ze hebben op ons allemaal een ontspannende werking gelukkig. Lekkere herkenbare, makkelijk in het gehoor liggende liedjes. Totdat de verwarrende realiteit in het oog springt bij de tekst van een van de liedjes "thank the dear lord above that Sinta Claus is coming to town?????. Was Kerst niet dat feest dat we vierden omdat Jezus was geboren, verward met de kerstboom traditie om de donkere dagen te verlichten en was Sinta Claus eigenlijk niet de aan Amerikaanse traditie aangepaste Sinterklaas, die bisschop, tevens kindervriend uit Spanje, of was het nou Turkije? Dezelfde Sinterklaas die eigenlijk niet bestaat en wiens verjaardag wij evengoed nog vieren, ook hier in de US compleet met lootjes, surprises en gedichten. En bijna vergeten we dan nog het gezellige vrienden en familie feest, dat hier Thanksgiving heet op 27 november om de goede oogst te vieren. En natuurlijk om de kalkoenen op te eten. (Sorry Ruben en Suzanne)

Om de verwarring en drukte compleet te maken hebben we Suzannes verjaardag (30 december) maar alvast in het afgelopen weekend gevierd, met cheese and chocolate fondue en limo ride. Een verjaardag die traditioneel, maanden van te voren door de jarige zelf gepland wordt, en op de gekste momenten en op de raarste plekken gevierd wordt, wat het feest er meestal niet minder op maakt.

de limo

Dat feest hebben we alvast in onze zak. Morgen ga ik op pad voor het scoren van de kalkoen (Gobble, Gobble) en de bijbehorende Thanksgiving versierselen, die wij natuurlijk nog niet hebben. Het lange weekend nodigt uit voor een paar dagen genieten in Los Angeles en Hollywood, waarna Suzanne direct vertrekt voor een 5 daags science kamp van school. Daarna komen op 6 december de surprises aan de beurt samen met de Offringaatjes. We hebben lootjes getrokken en ik zeg lekker niet wie ik heb.

13 en 14 december heeft Ruben zijn vierde concert. De Rolling Stones dit keer. En dan hebben we even rust voordat we de koffers inpakken voor een traditionele Kerst in Nederland met lichtjes op de Binnenweg en koffie met een kransje naast de Kerstboom in Almelo en Den Haag. De appelflappen en oliebollen eten we dit jaar in Tahoe, lekker in de sneeuw en daar doen we Suus haar verjaardag nog maar eens (voor de 3e keer?) over met een lekker stukje taart. De beweging die wij tijdens de skivakantie gaan opdoen hebben we tegen die tijd waarschijnlijk erg hard nodig. Burp! Doe het rustig aan met ons als we weer eens in Nederland zijn en graag slagroom zonder suiker, dank u!

I love pumpkins! en ripsticken?

Wij doen aan pumpkin recycling. Waren er voor Halloween al een paar kleine pompoentjes verdwenen, de grote moeten er nu ook aan geloven. Hadden de eekhoorntjes eerst nog een beetje ontzag voor deze nationale feestdag, nu zijn ze aan hun eigen feestje begonnen. De hele dag rennen ze in en uit de boom om een nieuwe voorraad pompoen in te slaan en langzaam maar zeker verdwijnen onze mooie pompoenen uit de tuin en blijft alleen een vieze vochtige, schimmelige drab achter.

De korte regenperiode heeft intussen snel weer plaats gemaakt voor prachtig herfstweer, soms zeker zo warm als in de zomer. Geen excuus om niet te gaan zwemmen en even van het zonnetje te genieten. De kinderen hebben intussen een nieuwe rage ontdekt: de ripstick. Een ripstick is een soort skateboard waarvan de voor en achterkant onafhankelijk van elkaar kunnen kantelen en waarvan de wieltjes (een voor en een achter) kunnen draaien. Het ziet er doodeng uit en in het begin is het dat ook. Voor sommige moet ik zeggen blijft het dat ook!

Gingen we eerst met de familie met de ripstick in de hand naar het vlakke terrein van de Park School, nu zoeven de kinderen met het grootste gemak, met grote bogen de helling van Pinecrest Terrace af met de souplesse van een ervaren snowboarder. Als je de techniek voldoende beheerst kun je er zelfs weer mee naar boven wiebelen.

Binnenkort een paar plaatjes van ripstickende kids in actie. Het lijkt tot nu toe nog steeds erg onwaarschijnlijk dat er ook een ripstickende moeder of vader op de plaatjes te zien zal zijn, alhoewel we hard aan het trainen zijn met het oog op de komende snowbaordlessen deze winter. Ik neem voor de zekerheid toch maar mijn skischoenen mee.

Voor wie het ook eens wil proberen, de ripstickers touren rond kerst met ripstick door Nederland. Helm en beschermers worden ten zeerste aangeraden.

Zeg nu zelf..

De eerste inzendingen zijn binnen en ik weet zeker dat de Obama familie de originele, vrolijke en bijdetijdse ontwerpen zal waarderen. Met dank aan Annika!



Het Mondriaan huis


Het Mc Donalds huis (mmmmm)

Het Kermit huis

Kleurwedstrijd

Het “witte” huis?

Inderdaad, uit de tijd. dat kan niet meer vandaag! Dus:

Wit is uit en kleur mag weer!

en doe met met onze ontwerpwedstrijd:

Kleur het witte huis.

Zie hier enkele voorbeelden:

We zijn erg benieuwd naar de reacties!

Veterans Day

"I will miss being the commander in chief of such a fabulous group of people" en laten we eerlijk zijn, moedig zijn ze, de mannen en vrouwen die vechten in Irak en Afghanistan en al die oorlogen daarvoor waarin zij ook ons geholpen hebben, terwijl wij op de bank de oorlog goed of afkeuren. Waarop Obama welbespraakt als hij is vervolgde " Let us redicate ourselves to keep a sacred trust with all who have worn the uniform of the United States of America: that America will serve you as well as you have served your country" Let's hope we can.

Veteranen dag. Een soort 5 mei, niemand weet precies de status van deze dag. De scholen zijn vrij, Wiegert is aan het werk, maar er komt geen post. Suzanne kleurt een mooie tekening met een lekkere kalkoen. Die wordt straks een leuke placemat voor het diner voor de homeless tijdens Thanksgiving. Intussen slapen alleen al in San Francisco 2.000 homeless veteranen op een klapbedje in een shelter, als ze geluk hebben, of anders onder de brug, of naast de spoorrails. 600.00 veteranen wachten op antwoord van de Veterans Affairs, of ze in aanmerking komen voor een uitkering. Dit kan een half jaar tot een jaar duren. Ben je het er niet mee eens, dan kun je natuurlijk bezwaar maken en dat kan wel tot vier jaar duren. Intussen: een goody bag tijdens Veteranen dag met een paar sokken, een gezonde reep, twee zakjes organic groene thee, een regenponcho, een doosje chocolade en een K-ration. Geen idee wat dat is, maar bekend als oorlogsvoedsel onder de veteranen: " they're all right, if your hungry. I'm hungry" Klinkt als rauwe bonen.

Justice delayed is justice denied, aldus een advocaat van een van de twee advocaten groepen uit het enorme leger aan advocaten dat we hier hebben in de US. Zij hebben een rechtzaak aangespannen waarin zij vragen om een tijdelijke uitkering als de reactie op de aanvraag langer duurt dan 90 dagen, of als het antwoord op het bezwaar langer duurt dan een half jaar. Een begin en een goede actie tijdens veteranen dag.

Intussen is er stilte na de storm. Bush heeft Obama verwelkomd op het witte huis. Wij vragen ons af of dat nog kan nu, het Witte huis, misschien wordt het tijd voor een kleurtje.

Nagekomen bericht Halloween

Tja en door alle drukte rondom de verkiezingen, die ons dagenlang aan de buis gekluisterd hield is het Halloween gebeuren snel naar de achtergrond verdwenen. De geest van Halloween zorgde voor extra sfeer in huis met een door pompoenensmurrie verstopte afvoer en een afgetimmerde deur omdat door een ongelukje de ruit eruit lag. Veel gillende meisjes die bleven slapen en vrienden die bleven eten zorgden voor een gezellig en vol huis.

Bij deze een paar foto's van ons huis. Van de huizen in de omgeving helaas geen foto's, want dan zou ons huis er magertjes bij afsteken. Naast een complete batmobiel en Batman op het dak tussen een lichtshow die de hele beurt bescheen vielen de keurig uitgesneden pompoenen met piratenschip en heks danig in het niet. Wederom heksen die in kookpooten stonden de roeren, een interactief filmscherm, sneeuwwitje en de zeven sceletdwergen, onweer, bewegende en verlichte begraafplaatsen en de hele buurt verkleed op straat. De niet verwachte regen zorgde voor de finishing touch.

Kijk ook nog even naar de verklede honden op de onze eerste blinde geleide honden puppy meeting.

Happy Halloween.

Yes we can

And he did!

Gisteren kwam Dave zijn dochter ophalen, die met Suzanne een pyramide van kleisteentjes bouwde voor hun social studies project. Dave een lieve, gezellige, doorsnee blanke man. Hij vertelde zonder schroom dat hij die dag op straat iemand tegenkwam. Een African American, en voor het eerst besefte: He, wij horen nu tot dezelfde club. Tegelijkertijd niet besefend hoezeer diezelfde African American tot dan toe dus tot een andere club behoorde. De club van de "niet Amerikanen" de "niet blanken?" Obama, de president van de vrouwen, de minderheden, de jongeren en de minder bemiddelden. Hij maakt met zijn benoeming duidelijk hoe zeer dit verschil nog leefde en voor velen nog leeft in Amerika. En bij ons? In Nederland?

Na een lange dag van reportages over rijen voor de kieshokjes, afgewisseld met anti Obama reclames kwam eergisteravond om 8 uur eindelijk de uitspraak, na maanden lang campagne voeren: Obama is the man, and yes he can, of in Obama's woorden: we can!! Ik hoef jullie niets te vertellen over de reacties. Op internet zag ik de filmpjes van feestvierende Hollanders, alsof het over de Olympische spelen ging. Met de hoop die Obama brengt voor verandering, hoop ik dat de mensen die hem nu steunen hem ook blijven steunen de komende jaren, want het zal een moelijke weg worden om zijn idealen waar te maken. De tijd zal het leren.

Naast de euforie van de verkiezing van Obama speelt hier in Californie de teleurstelling van de ban op het same sex huwelijk. Alhoewel de officiele uitslag nog niet bekend is, is het duidelijk dat Amerika hier nog niet klaar voor is. Hier voelt men zich nog steeds meer bedreigd door een paartje met 2 mannen of vrouwen dan iemand met een geweer op zak. Ik ben er wel klaar mee! Met dit hele preutse gedoe, die overdreven angst voor een liefde die zij niet kennen. In een land waarin staat en religie gescheiden zouden moeten zijn. Ieder mag van geloven wat hij of zij wil. Laat de ander dan datzelfde recht. Maar deze strijd is nog niet gestreden en zal naar ik denk nog jaren blijven voortslepen totdat mensen beseffen: He, jij hoort tot dezefde club als ik. De club waarin die van elkaar houden allemaal dezelfde rechten hebben.