Einde van het schooljaar

Daar sta ik dan. Het is midden in de nacht. Iedereen slaapt lekker en ik sta in de badkamer te snotteren. Wie wordt er nu ziek! Vrijdag, direct de eerste dag van mijn vakantie gebeurde het, snotteren niezen, koude rillingen. Maar we blijven positief denken: Beter nu dan straks. Suzanne poetst druk alle deurposten af met Glorixdoekjes om te voorkomen dat de rest van de familie ook ziek wordt. De mogelijkheid van de swine flu laten we gemakshalve maar even buiten beschouwing, daar valt toch niets tegen te doen en globale verspreiding is toch al een feit. Het zal wel een bug van de kleuters op school zijn, die de laatste weken af en aan ziek werden gemeld en op de laatste dag allemaal aanwezig waren voor de graduation, want ook kleuters graduaten, of ze nu volgend jaar door gaan naar groep 1 (3) of niet. Graduationhoedje op en diploma in de hand werd de pledge opgezegd en "this land is your land, this land is my land" gezongen, gevolgd door een lekker farmersontbijt. We gingen zonder jas naar buiten, want rennen was wel even nodig na al dat gedoe, met de ouders erbij en dat terwijl het in Nederland nu lekkerder weer is dan boven in de Highlands, brrrr. Vandaar waarschijnlijk het zomergriepje. Het jaar op de Highlands is afgesloten en ik mag volgend jaar weer terug komen. Wie had dat gedacht? In welke hoedanigheid is nog onduidelijk. Ik wacht het wel af en hoop dat het budget mijn plan blijft ondersteunen.

Borel graduation.

Orkestbak van het Performing Arts Center San Mateo. Het blondje rechts is Charlotte.

Ruben is nu ook officieel middle school af. Vorige week dinsdag was de officiele graduation. Zo'n 300 eight graders in nachtblauwe gawns. Sommigen behangen met Hawaiiaanse orchide kettingen en dollarkettingen. De meeste dames met zorgvuldig gecoiffeurde haren en super hoge Amerikaanse hakken. Onder de gawn droegen ze stuk voor stuk prachtige cocktail jurkjes bleek later. Ze schreidden twee aan twee de zaal binnen, het podium op. keken elkaar even aan en zochten hun plaats op het podium, dat na een halfuurtje volgepakt zat met 13 en 14 jarigen, die eruit zagen alsof ze van de haighschool kwamen. In de orkestbak speelden de 6th en 7th graders een half uur achtereen hetzelfde deuntje en ik zag mrs. Rasmussen, de muziekleerkracht, wanhopig achterom kijken of er al een einde aan de rij kwam. Na de toespraken werden de leerlingen een voor een opgenoemd en kregen een hand van Mr. Cosmos, de directeur. Tijd voor foto's en meer foto's. Het meisje op de foto is Hazel en is niet Ruben's vriendin. Dat even voor de duidelijkheid. De andere meisjes zijn wel Suzanne's vriedinnen Ilana en Natalia.

Stoelen, stoelen, stoelen, studenten, studenten, studenten

Ruben op weg naar het podium Aandacht voor het volkslied

Counselor mrs. Cara Wharton leest de namen voor en principal mr. Cosmos schudt de handjes.

Hazel, hair en heels, onderweg naar buiten pfff, klaar. En, nee geen koppel!

Kusje van mams en aandacht van de meisjes.

eindelijk weer nieuws

Het heeft een eeuwigheid geduurd, noem het maar writersblog, maar we zijn eindelijk weer in de lucht. OK, na bijna twee jaar gaat het leven ook hier gewoon zijn gangetje. Om half acht vliegt het grootste deel van de familie met een broodtrommeltje onder de arm de deur uit naar school. Wiegert blijft meestal eenzaam achter maar wordt gelukkig voortdurend beziggehouden door allerlei potentiele kopers aan de andere kant van de telefoonlijn. Soms lunchen we samen en om kwart over drie komen de kids weer thuis en dan begint mijn taak als taxichauffeur. En dat laatste was de laatste tijd een flinke klus, aangezien Suus meedeed aan het trackprogramma. Track in de zin van rennen. Eerst een maand bijna iedere anderhalf uur trainen, daarna aangevuld met proefwedstrijden op de atletiek baan van de Carlton highschool. 30 garden celcius, stromende regen, niets hield ze tegen. Daarna werd het chauffeuren aangevuld met tijd doorbrengen op de tribune tot de dames aan de beurt waren op hun afstand. 50, 75, 100, 200, 400, 800 meter, de mile, onderverdeeld in meisjes, jongens, 6th, 7th, 8th grade, en verspringen tussendoor. Aangezien Suzanne en haar vriendinnen naar aan twee onderdelen meededen was het dus voornamelijk wachten. Het wachten werd echter beloond toen Suzanne en Emmaline zich kwalificeerden voor de 200 en 400 meter en Charlotte voor de mile. De finale vond plaats op de atletiekbaan van de Colllege van San Mateo, op de rand van de heuvel met uirzicht over de baai, compleet met fotofinish. Volgens Charlotte was het de mooiste dag van hun leven.

Negen middleschools deden mee en alleen de eerste 6-9 mochten naar de finale. Charlotte presteerde een mooie 5e plek op de mile (4 rondjes). Emmaline een 2 en 3e plek op de 200 en 400 meter, en Suus twee gouden plakken op dezelfde afstand. Dat wordt moeilijk kiezen volgend jaar als ze mee wil doen met de drama voorstelling, want track en de voorstelling zijn op het zelfde moment. Afijn, zoals jullie begrijpen zijn we natuurlijk reuze trots op onze Bolt. Zie hier de plaatjes. Voor al het andere nieuws: lees door onde frogs en Hawaii, totdat het TV nieuws verschijnt.

uitzicht op de San Mateo bridge de meisjes en Mr. Trubeau, gymleraar

Windy in de heuvels en de winnaars zijn ...

Hawaii, Kauai

Vlieland heeft een concurrent. Ik heb nu aan iedere kant van de wereld een favoriet eiland. mmm. Wie herinnert zich nog de jaloersmakende plaatjes? En dan in het echt. Vorige week probeerde iemand nog het tegendeel te beweren. Er zouden ratten, termieten en kakkerlakken zijn. Alles is hartstikke duur. De huizen staan op palen zodat het ongedierte niet naar binnenkruipt en natuurlijk voor als er weer eens een hurricane is. En natuurlijk regent het er vaak. Maar als het regent blijft het toch lekker warm en de regen maakt het eiland schitterend groen en als het hard geregend heeft zijn er overal watervallen. En ja, duur was het zeker, maar ja, hoe vaak en hoe lang zijn we nou helemaal op Hawaii, dus tocj maar in die helicopter. Een als de regen stopt is er overal strand en oceaan. In die oceaan vind je de prachtigste vissen en........ waterschilpadden. Nemo is er niets bij. Natuurlijk loopt iedereen op flip flops. Je kunt er ongeneerd in je kleurigste bloemenjurk lopen, met een bloem in je haar erbij. Je kunt boottochten maken en walvissen zien, en natuurlijk dolfijnen.

Er zijn mangobomen, bananenbomen en natuurlijk aananasbomen. En hanen, vandaarde bijnaam roosterisland. En surfers en surfers. Wat er ook gaat gebeuren. Vlieland moet nog even wachten, hoe dan ook gaan we nog eens terug, voor surflessen, hikes, boottochten, strand en golven.

Ja ik weet, er zijn nog een paar andere eilanden op Hawaii en Maui schijnt ook mooi te zijn, maar mijn hart is al verloren. Sorry, Vlieland zal nog even op ons moeten wachten.

Afijn, kijk zelf maar :

Jumping Frogs

Het is 35 graden op het Californische platteland. Op het podium voor ons staat een grote ronde stip en een grote halve cirkel geschilderd. De halve cirkel geeft de 17 feet lijn aan. Achter de stip staat de kampioen van vorig jaar. In zijn rechterhand houdt hij een grote kikker in zijn nekvel. zijn poten bungelen een halve meter boven de grond. Dan laat hij de kikker vallen en in een reflex maakt de kikker een reuze sprong in de richting van de cirkel. de man op zijn knieen er achteraan stampend en schreeuwend. Zo doe je dat. Iedereen kan het. Bij de witte partytent kun je je inschrijven voor de funrace (4 $), of voor een geregistreerde race (7 $). Aangezien onze ervaring met kikkers minimaal is schrijven we ons in voor de funrace. For the record: het record staat op 21,5 feet (30 cm).

De kikkers worden door de organisatie zelf aangeleverd. En, nee dat is niet zielig. Er worden steeds 10 kikkers aangeleverd, ze springen een keer en mogen dan uitrusten in de lekkere koele tent. Ze hebben het beter dan wij in deze hitte. De naam van de kikker mag je zelf verzinnen en "ridder Jumps a lot" was de leukste van de dag.

We zijn op de coutyfair van Angelscamp, 150 mile landinwaarts. Waar je kijkt zie je motorrijders en mannen en vrouwen met cowboyhoeden en cowboylaarzen. Die laarzen en hoeden kun je ter plekke volop aanschaffen. We kijken naar de rodeo, waar 3 cowboys of girls 3 kalveren met hetzelfde nummer uit de groep moeten selecteren en in een hok jagen. De lucht van corndogs en burgers hangt zwaar in de lucht. Je kunt een tatoe laten zetten en je schaap of varken laten keuren. OK, je moet het niet iedere week doen, maar leuk is het wel. Na deze warme, stoffige dag hadden we wel een duik in het meer verdiend.

Whites Pine. Recreatiegebiedje bij Arnold. Suus samen met Emmaline.