We waren er helemaal klaar voor. Een grote pompoen uitgesneden en een paar nonchalant in de voortuin gedrapeerd, want dat hoort. Spinnenweb op de deur en een eng schedelmonstertje op het trapje dat roept “Happy Halloween HA HA HA HA HA” op een manier waarbij de vullingen uit je kiezen rollen. Ruben, verkleed in glow in the dark skeletsweater met masker achter de deur en bergen snoep want andere ouders en de man van de Safeway hadden ons ingeseind dat het met handen tegelijk meegenomen wordt....... niet dus...
Ik had het kunnen weten toen ik van de week tegen Wiegert in de auto riep: “terug, ik zag een UFO in die tuin staan” Wij terug om het eiland (zo heten bij ons de vage rotondes, eilanden) En jawel daar stond een twee meter hoog soort ruimteschip in de voortuin. Natuurlijk had ik ook wel gezien dat de andere megahuizen ruim versierd waren met metersgrote spinnen, skeletten en spinnenweb, maar wat we woensdagavond meemaakten hadden we toch echt niet verwacht. De andere bewoners uit de wijk wel trouwens.
Om zeven uur belden we Ruben, die intussen gedesillusioneerd achter de TV zat. Nog geen kind gezien. Nee natuurlijk niet, die waren allemaal in Disneyland op Poplar, twee straten verderop. In het aardedonker, want lantaarns daar doen ze hier niet aan, liepen bossen mensen tussen de rijen auto’s. Of mensen, sommigen waren verkleed als Jeti of als duivel. Ik zag zelfs twee meisjes die verkleed waren als tafel, gedekt met bloemetjes en al. Suus was met Matisson leuk verkleed als duidvelinnetje en barbypop en ik had gelukkig ook nog net op tijd een pruik over mijn haar heen getrokken.
Er klonk gedonder op straat en je zag overal lichtflitsen alsof het echt vreselijk onweerde. Er waren zoveel mistmachines dat het zelfs op straat langzaam steeds mistiger werd. Complete begraafplaatsen met bewegende monsters, in tuinen zonnende, rolschaatsende, aan de bar hangende skeleten. Hoe gekker hoe beter. Ongetwijfeld waren die mensen daar maanden mee bezig geweest.
En volgend jaar? Gaan we ook een poging wagen of laten we ons op de kop zitten, rollen we snel een paar pompoenen in de tuin, kopen we een schitterend pak en vertrekken we weer naar West Poplar? Ik denk het laatste.
Jammer voor de geesten en de echte griezelaars onder ons, maar gelukkig voor alle anderen kwam onze eerste heuse aardbeving net een dag te vroeg. Zaten we net met z’n vieren op de bank te griezelen, begint ineens de grond raar trillen en klinkt er een donker grommend geluid. Eerst keken we elkaar aan waar dat geluid vandaan kwam. Ik moest denken aan de wasmachine in de Meer en boslaan, voordat Hennie er een geluiddempende laag onder had aangebracht. Maar dat moest dan wel een reuze wasmachine zijn. Quess what: Aardbeving! Dit is het dan dacht ik, een echte aardbeving. Best eng en ook weer niet. Behalve het enge geluid en het getril gebeurde er eigenlijk weinig. En wat doe je dan. Eerlijk?
We bleven gewoon op de bank zitten wachten tot het over was. Ik dacht nog, moeten we naar buiten, naar de garage? Maar ja de garage is de enige plek met nog een kamer er bovenop. Ik dacht, als dat instort krijg je de hele bende op je kop. Later hoorde ik dat je in de sponning van de deur moet gaan staan en als de boel echt begint om te vallen moet je onder de eetkamer tafel gaan zitten. (natuurlijk niet als’ie van glas is, zoals een moeder bij Ruben op school deed) Afijn, het geeft wel een gaaf gevoel om een echte aardbeving meegemaakt te hebben, zeker als het zo goed afloopt. Ik weet het, het kan veel erger natuurlijk, maar het geeft wel een goed gevoel te weten wat er gebeurt en dat we niet op een enge heuvel wonen en dat er niet nog een paar verdiepingen boven ons hoofd zitten We hebben trouwens een stevige eettafel van de Lundia, da’s toch maar mooi meegenomen.
Het laatste nieuws uit de natuur?
Claire (vriendinnetje van Suus) heeft een nieuw hondje (hond). De pup plast het hele huis onder en ja natuurlijk willen alle andere kinderen nu ook een hondje. Als we terug komen???? Wie zal het zeggen. En dan was daar natuurlijk de mierenplaag. Niks bijzonder natuurlijk, maar toch. Blijkbaar konden de mieren die ene regenbui ook niet waarderen en zochten ze allemaal (echt allemaal) asiel in onze keuken. Sorry jongens. De doosjes van de Wallmart hielpen echt.
Wel, dat was het weer even voor nu, het laatste nieuws uit California.
Tot gauw ziens, het vliegtuig is geboekt voor de 29e/30st december en ook met Koninginnendag zijn we weer een weekje terug en daar kijken we alemaal erg naar uit. Tot ziens.
Wiegert, Anja, Suzanne en Ruben
vrijdag 2 november 2007
The all American life en alles over inburgeren.
Vandaag zag ik een auto de straat inrijden. Een arm strekte zich uit het raampje en smeet een krant op onze grasveldje. Ik had hem nog niet eerder gezien. Ik hoopte eigenlijk dat het een jongen op de fiets zou zijn, wat een teleurstelling. Er is nog niemand komen koffiedrinken want koffiedrinken doe je bij Starbucks of Peet’s en winkelen doe je wanneer je maar wilt. Iedereen gaat naar Pilates of rent zijn miles op de tredmill. Overgebleven groenten worden vermaald in de gootsteen en mijn portemonee puilt uit van de pasjes. Rechtsaf mag door rood en iedereen blijft aardig ook als ik dat niet meer ben. “Sorry There is nothing I can do about that, is there anything else I can help you with today” “Thank you for your call”, Ja, anytime, maar de mobiel doet het nog steeds niet.
Wat ik nu even het meeste mis is mijn stofzuiger. Lach maar niet. Jullie weten niet hoe fijn het is om een gewone Nederlandse stofzuiger te hebben, met of zonder stofzak. Wij hebben een best-buy. Waarschijnlijk heeft hij een door een echte technocraat berekende prima ratio zuigkracht en prijs-kwaliteitverhouding. Toch zegt iets me dat deze goede man (?!) het apparaat nog nooit heeft uitgeprobeerd in een bewoond huis. Wiegert ook niet want toen hij hem uitprobeerde was het huis nog leeg. Intussen is hij bijna uitgebrand omdat er een touwtje op de grond lag en heeft het monster een hap genomen uit Rubens New York vest, waarbij hij alarmerende geluiden produceerde en waarbij een gevaarlijke brandlucht vrijkwam. Vest kan weg. Bij ieder hoekje worden de extra hulpstukken vrijgemaakt want de mond is zo groot dat je nergens bij kunt. Verder weegt hij wel zeker 20 kilo. Wel gaat hij vanzelf vooruit als je een kleed stofzuigt, waarbij je dan wel moet oppassen dat je niet over het snoer zuigt. Om kort te gaan, in de week dat er gestofzuigd wordt slaan we de pilates even over, in de andere weken trainen we de spieren. Leuk voor in de clip van Queen, maar verder toch vrij waardeloos. Wel een groot succes is de grote barbeque. We horen er nu echt helemaal bij.
Op school gaat het steeds beter. Stapels huiswerk nog steeds vooral voor Suzanne. Ik leer iedere dag weer van alles bij en ben nu weer helemaal thuis in de cellen en celdeling en ook weet ik alles over meetkundige figuren. (Wie weet nog wat een Trapezoid is? Of een Quadrilateral of een Rhombus en of een driehoek een acute of juist een obtuse triangle is). De komende weken ruilen de leerkrachten van 5th grade in de middagen van plaats. Mr. Silver geeft alleen science (iedere dag) en Ms Reinhart alleen social Studies (aardrijkskunde en geschiedenis van Amerika!). Die wisselen elkaar dan steeds af. Leuk systeem.
Wat me verbaasde bij Ruben was de zelfreflectie van de Amerikanen tijdens de lessen over de val van het Romeinse rijk, waarbij ze tijdens de uitleg van de mogelijke redenen hiervoor telkens een llijn trokken naar de huidige Amerikaanse situatie. Vooral in de zin van te grote uitgaven aan defensie. Uiteraard niet in de tekstboeken, maar op aparte bladen. Evengoed.
Geen nieuws uit de natuur even, alhoewel, ooit wel eens van cactusperen gehoord? We moeten ze nog proeven. De zelfgemaakte appelmoes met appels en citroen uit de tuin zijn wel heerlijk.
Verder zijn we lekker ingeburgerd in ons huis, hier en daar een nieuw kleedje of gordijntje en ja, we voelen ons best thuis. De logeerkamer doet vooralsnog dienst als sleep-over kamer, saxofoonkamer en roeikamer. Het huisorkest is intussen aangevuld met een Cello voor Suus. Ze had zich inschgeschreven voor dwarsfluit (lekker klein), maar dat ging even niet. Cello dus. Afijn, je begrijpt al wie die iedere woensdag naar school brengt. (stiekum vind ik het een heel mooi instrument)
Vandaag kreeg de buitenkant van het huis een flinke schoommaakbeurt waar ik een spannende ontdekking deed, die voor een flinke vertraging zorgde. Aan de zijkant van het huis ontdekte ik een luik, dat me nog niet eerder opgevallen was. Achter het luik bleek een grote kruipruimte te zitten. Natuurlijk rook het heel muffig en was het donker. De eerste ontdekking was een grote houten kist met ijzeren beslag. De kist was zo zwaar dat ik hem niet van zijn plaats kreeg en openmaken wilde ook niet lukken. Naast de kist lagen allemaal kranten. Het bleken de door de vorge bewoners bewaarde kranten met belangrijke gebeurtenissen in de (Amerikaanse) geschiedenis. Ik kwam zelfs een oude Life uit 1973 tegen waarin een artikel met grote foto van Hollandse snelwegen op de autoloze zondag. Verder kranten uit 1963 met de moord op Kennedy en een met de landing op de maan. De kist bewaarde ik nog even voor later als Wiegert en de kinderen erbij waren. Spannend! De speculaties liepen uiteen van een lijk tot een schat en inmiddels was het al bijna donker buiten. En niet te vergeten: het is bijna Halloween. Jullie begrijpen, de spanning was te snijden. Tot onze grote verrassing bevond zich in de kist chinees porselein. Uit de 18e eeuw hebben wij er zelf van gemaakt, aangezien op onze zolder in Nederland een doos op zolder staat, gevuld met het uit de Tierie erfenis afkomstige 18e eeuwse Chinese poselein. Na de houten klompen die we voor de deur vonden en de piano in de kamer wordt dit wel erg toevallig. Morgen gaan we de kist verder openmaken. Wie weet wat we nog meer vinden. Zou Martha Stirm weten dat het er nog ligt? En zouden onze huurders (waar blijven ze trouwens??) zelf ook een dergelijke ontdekking doen als ze tussen onze dozen gaan neuzen?? Graag verslag hiervan door de Heemsteedse buren als jullie het merken!
Verder hebben we een heerlijke kerst-skivakantie geboekt naar Lake Tahoe, met onze Nederlandse vrienden Jacoline, Rienk, Tim en Charlotte, en gast in huis Ileen. Het schijnt daar ’s nachts al te vriezen en licht te sneeuwen. We gaan in een houten cabin voor 10 personen. Ik heb er erge zin in. Vorige week zijn we in hun nieuwe huis gaan kijken in de Heuvels. Ze hebben een leuk huis met een waanzinnig uitzicht. Een tuin met etages met op de onderste een grote trampoline. Daar zullen de kinderen nog wel wat uurtjes doorbrengen.
In de foto’s kunnen jullie ons Chinees poselein en de oude kranten bewonderen. We zullen er ook een paar foto’s bij doen van het nu gemeubileerde huis met het mooie kleurrijke schilderij dat we hebben gekocht voor het geld dat we hebben gekregen tijdens ons feest en de trouwerij waarvoor nogmaals dank. Ik ben er erg blij mee en hoop dat jullie het ook mooi vinden.
Dag allemaal, liefs van de Yanks op klompen.
Wat ik nu even het meeste mis is mijn stofzuiger. Lach maar niet. Jullie weten niet hoe fijn het is om een gewone Nederlandse stofzuiger te hebben, met of zonder stofzak. Wij hebben een best-buy. Waarschijnlijk heeft hij een door een echte technocraat berekende prima ratio zuigkracht en prijs-kwaliteitverhouding. Toch zegt iets me dat deze goede man (?!) het apparaat nog nooit heeft uitgeprobeerd in een bewoond huis. Wiegert ook niet want toen hij hem uitprobeerde was het huis nog leeg. Intussen is hij bijna uitgebrand omdat er een touwtje op de grond lag en heeft het monster een hap genomen uit Rubens New York vest, waarbij hij alarmerende geluiden produceerde en waarbij een gevaarlijke brandlucht vrijkwam. Vest kan weg. Bij ieder hoekje worden de extra hulpstukken vrijgemaakt want de mond is zo groot dat je nergens bij kunt. Verder weegt hij wel zeker 20 kilo. Wel gaat hij vanzelf vooruit als je een kleed stofzuigt, waarbij je dan wel moet oppassen dat je niet over het snoer zuigt. Om kort te gaan, in de week dat er gestofzuigd wordt slaan we de pilates even over, in de andere weken trainen we de spieren. Leuk voor in de clip van Queen, maar verder toch vrij waardeloos. Wel een groot succes is de grote barbeque. We horen er nu echt helemaal bij.
Op school gaat het steeds beter. Stapels huiswerk nog steeds vooral voor Suzanne. Ik leer iedere dag weer van alles bij en ben nu weer helemaal thuis in de cellen en celdeling en ook weet ik alles over meetkundige figuren. (Wie weet nog wat een Trapezoid is? Of een Quadrilateral of een Rhombus en of een driehoek een acute of juist een obtuse triangle is). De komende weken ruilen de leerkrachten van 5th grade in de middagen van plaats. Mr. Silver geeft alleen science (iedere dag) en Ms Reinhart alleen social Studies (aardrijkskunde en geschiedenis van Amerika!). Die wisselen elkaar dan steeds af. Leuk systeem.
Wat me verbaasde bij Ruben was de zelfreflectie van de Amerikanen tijdens de lessen over de val van het Romeinse rijk, waarbij ze tijdens de uitleg van de mogelijke redenen hiervoor telkens een llijn trokken naar de huidige Amerikaanse situatie. Vooral in de zin van te grote uitgaven aan defensie. Uiteraard niet in de tekstboeken, maar op aparte bladen. Evengoed.
Geen nieuws uit de natuur even, alhoewel, ooit wel eens van cactusperen gehoord? We moeten ze nog proeven. De zelfgemaakte appelmoes met appels en citroen uit de tuin zijn wel heerlijk.
Verder zijn we lekker ingeburgerd in ons huis, hier en daar een nieuw kleedje of gordijntje en ja, we voelen ons best thuis. De logeerkamer doet vooralsnog dienst als sleep-over kamer, saxofoonkamer en roeikamer. Het huisorkest is intussen aangevuld met een Cello voor Suus. Ze had zich inschgeschreven voor dwarsfluit (lekker klein), maar dat ging even niet. Cello dus. Afijn, je begrijpt al wie die iedere woensdag naar school brengt. (stiekum vind ik het een heel mooi instrument)
Vandaag kreeg de buitenkant van het huis een flinke schoommaakbeurt waar ik een spannende ontdekking deed, die voor een flinke vertraging zorgde. Aan de zijkant van het huis ontdekte ik een luik, dat me nog niet eerder opgevallen was. Achter het luik bleek een grote kruipruimte te zitten. Natuurlijk rook het heel muffig en was het donker. De eerste ontdekking was een grote houten kist met ijzeren beslag. De kist was zo zwaar dat ik hem niet van zijn plaats kreeg en openmaken wilde ook niet lukken. Naast de kist lagen allemaal kranten. Het bleken de door de vorge bewoners bewaarde kranten met belangrijke gebeurtenissen in de (Amerikaanse) geschiedenis. Ik kwam zelfs een oude Life uit 1973 tegen waarin een artikel met grote foto van Hollandse snelwegen op de autoloze zondag. Verder kranten uit 1963 met de moord op Kennedy en een met de landing op de maan. De kist bewaarde ik nog even voor later als Wiegert en de kinderen erbij waren. Spannend! De speculaties liepen uiteen van een lijk tot een schat en inmiddels was het al bijna donker buiten. En niet te vergeten: het is bijna Halloween. Jullie begrijpen, de spanning was te snijden. Tot onze grote verrassing bevond zich in de kist chinees porselein. Uit de 18e eeuw hebben wij er zelf van gemaakt, aangezien op onze zolder in Nederland een doos op zolder staat, gevuld met het uit de Tierie erfenis afkomstige 18e eeuwse Chinese poselein. Na de houten klompen die we voor de deur vonden en de piano in de kamer wordt dit wel erg toevallig. Morgen gaan we de kist verder openmaken. Wie weet wat we nog meer vinden. Zou Martha Stirm weten dat het er nog ligt? En zouden onze huurders (waar blijven ze trouwens??) zelf ook een dergelijke ontdekking doen als ze tussen onze dozen gaan neuzen?? Graag verslag hiervan door de Heemsteedse buren als jullie het merken!
Verder hebben we een heerlijke kerst-skivakantie geboekt naar Lake Tahoe, met onze Nederlandse vrienden Jacoline, Rienk, Tim en Charlotte, en gast in huis Ileen. Het schijnt daar ’s nachts al te vriezen en licht te sneeuwen. We gaan in een houten cabin voor 10 personen. Ik heb er erge zin in. Vorige week zijn we in hun nieuwe huis gaan kijken in de Heuvels. Ze hebben een leuk huis met een waanzinnig uitzicht. Een tuin met etages met op de onderste een grote trampoline. Daar zullen de kinderen nog wel wat uurtjes doorbrengen.
In de foto’s kunnen jullie ons Chinees poselein en de oude kranten bewonderen. We zullen er ook een paar foto’s bij doen van het nu gemeubileerde huis met het mooie kleurrijke schilderij dat we hebben gekocht voor het geld dat we hebben gekregen tijdens ons feest en de trouwerij waarvoor nogmaals dank. Ik ben er erg blij mee en hoop dat jullie het ook mooi vinden.
Dag allemaal, liefs van de Yanks op klompen.
maandag 15 oktober 2007
The bigger they are, the harder they fall
Er is iets veranderd in huis. De was stapelt zich op, stofwolken in de hoek van de kamer. En dat is goed en slecht nieuws. Het slechte nieuws spreekt voor zich. Het goede nieuws is dat ik er in ieder geval even geen tijd/zin in heb. De troep moet maar even wachten op betere tijden, zoals het week-end, of tot het echt even niet meer kan. Bezoek helpt meestal ook. Niet dat ze dan gaan vegen, maar dat ik me dan schaam en zorg dat het er op het oog weer kerig uitziet.
Tegenwoordig spoed ik me iedere ochtend op weg naar mijn English Grammar class. Na de kat uit de boom gekeken te hebben, blijkt deze klas erg leuk te zijn. Ik zou natuurlijk ook naar college kunnen gaan en daar Engels gaan studeren, maar dit project is veel interessanter. Het leuke zit hem in de mensen die er komen. De cursus wordt gegeven door een oncerwijs centrum voor volwassenen en is voor veel cursussen gratis. Het idée is om de mensen zo snel mogelijk te laten integreren in Amerika en een gratis cursus Engels helpt natuurlijk. De mensen komen uit de hele wereld en hebben allemaal een andere achtergrond. We leren niet alleen Engels maar bespreken ook de actualiteiten. Interessant om een nieuwsbericht over het homo huwelijken te bespreken met iemand die pas uit Iran naar de US is verhuisd. Daar hebben ze overigens geen homo huwelijk omdat zee r natuurlijk geen homo’s hebben. Leren we gelijk een nieuw idioom “in the closet” . We volgen de verkiezingen, lezen de krant en bespreken nieuws uit China, Irak en Turkije.
We maken lange en korte termijn plannen en vrienden. Samen met de Middeleeuwse geschiedenis van de wereld, die ik opsteek uit Ruben social study boeken leer Ik meer over de wereld dan over de US!
Maar terug naar het nieuws uit de VS. Hillary heft een superdelegate verloren in Eliot Spitzer, New York Governor and former attorney. Tja vreem gaan is ook of misschien vooral governors niet vreemd. Macht doet rare dingen met mensen. Laten we hopen dat we van meer van dergelijke oprispingen verschoond blijve in de verder verloop van het verkiezingsproces. Maar ja, het lijkt erop dat zelfs presidenten zich een en ander kunnen veroorloven.
Tegenwoordig spoed ik me iedere ochtend op weg naar mijn English Grammar class. Na de kat uit de boom gekeken te hebben, blijkt deze klas erg leuk te zijn. Ik zou natuurlijk ook naar college kunnen gaan en daar Engels gaan studeren, maar dit project is veel interessanter. Het leuke zit hem in de mensen die er komen. De cursus wordt gegeven door een oncerwijs centrum voor volwassenen en is voor veel cursussen gratis. Het idée is om de mensen zo snel mogelijk te laten integreren in Amerika en een gratis cursus Engels helpt natuurlijk. De mensen komen uit de hele wereld en hebben allemaal een andere achtergrond. We leren niet alleen Engels maar bespreken ook de actualiteiten. Interessant om een nieuwsbericht over het homo huwelijken te bespreken met iemand die pas uit Iran naar de US is verhuisd. Daar hebben ze overigens geen homo huwelijk omdat zee r natuurlijk geen homo’s hebben. Leren we gelijk een nieuw idioom “in the closet” . We volgen de verkiezingen, lezen de krant en bespreken nieuws uit China, Irak en Turkije.
We maken lange en korte termijn plannen en vrienden. Samen met de Middeleeuwse geschiedenis van de wereld, die ik opsteek uit Ruben social study boeken leer Ik meer over de wereld dan over de US!
Maar terug naar het nieuws uit de VS. Hillary heft een superdelegate verloren in Eliot Spitzer, New York Governor and former attorney. Tja vreem gaan is ook of misschien vooral governors niet vreemd. Macht doet rare dingen met mensen. Laten we hopen dat we van meer van dergelijke oprispingen verschoond blijve in de verder verloop van het verkiezingsproces. Maar ja, het lijkt erop dat zelfs presidenten zich een en ander kunnen veroorloven.
maandag 10 september 2007
"I Pledge Allegiance to the Flag"
(http://www.usflag.org/)
Als een echte Amerikaanse staat Suzanne nu met de hand op hart haar hart trouw te zweren aan de Amerikaanse vlag, om vervolgens totaal gefrustreerd tussendoor thuis te komen omdat ze een woordweb moet maken over "courage" (what the.. is "courage") Dat woordweb moet natuurlijk leiden tot een opstel. De eerste week hebben we een soortgelijke sessie over "your first impressions" lekker samen thuis gedaan, maar hé, thuis hebben we ook een leven en school is school, dus zelf doen, dan maar tjokvol fouten.
Zal ik eens een woordweb maken over "frustratie"? Tranen, voor dochter en moeder. Wat doe ik mijn kind aan. En .. overwinning, want gisteren schreef ze stiekem in bed haar eigen zinnetjes op papier. Tjokvol fouten inderdaad, maar haar woorden en haar gedachten. Ja, het kleine huis op de prairy is er niets bij. We zullen het woordje trots er maar bij zetten, want dat ben je dan als moeder. Suus nog niet op haar zelf, dat zal mijn overwinning zijn als dat gebeurt.
Ja inderdaad, ook hier is het schoolleven begonnen. En hoe. Bij Ruben op de middle school is het nog voornamelijk chaos naar mijn idee. Voordeel hiervan is dat de leerkrachten nog op stoom moeten komen en het huiswerk nu nog meevalt. Mr. Silver echter is een doorgewinterde leerkracht en direct op stoom. Suus komt met bergen huiswerk thuis (probeer eens voluit te schrijven in het Engels: 6,273,596,327 De punten zijn hier komma's en het miljard noemen ze billion. Knap als je dat kunt!).
De kinderen vinden het wel leuk op school. Ruben heeft een paar vrienden blijkbaar, maar door de vele wisselingen van klas en kinderen zien ze elkaar haast niet. Er is nog niemand mee naar huis gekomen. Hij gaat met de schoolbus naar school. Jammergenoeg niet zo'n leuke gele, maar gewoon van de busmaatschappij. Probleem is nog even het vak Engels. Van leuke maar moeilijke language arts klas overgeplaatst naar superbeginners (die hij niet is!) nu op het punt om weer te worden overgeplaatst. Onze voorkeur gaat uit naar de superleuke maar moeilijke arts klas. Je leert daar van alles over verhalen schrijven, literatuur e.d. Dat staat volgens ons los en naast spelling en gramatica. Dat wordt nog een interessant gesprekje. Oh, ja en natuurlijk hebben ze Hall pasjes. Niemand loopt zomaar over de gang. En heb je een te korte broek of naveltruitje? Dan kom je er niet in. Ik zag twee moeders terugkomen met andere kleren, te kort, te bloot etc.
Het systeem is anders dan bij ons. Het grootste deel van het jaar heeft hij iedere dag hetzelfde schema met de volgende vaken: Language (altijd eerste 2 uur), social studies (geschiedenis en aardrijkskunde), sience (natuurkunde, biologie en scheikunde) en (pre) algebra. Iedere dag staat er gym op het programma en verder wisselend per semester: computer, muziek en studievaardigheden. Boeken krijgen ze van school en soms zijn er twee setjes. een voor thuis en een voor school. Dat scheelt een hoop sjouwwerk.
Het sociale cricuit op de basisschool verschilt niet veel van het onze. De ouders zijn erg aardig en nodigen ons uit voor allerlei activiteiten. Suzanne heeft een vriedinnetje Julia. Een leuk, spontaan en extrovert meisje. Ze zit in de parallelklas. Haar zusje Grace zit bij Suus in de klas (geen tweeling) Aardige kinderen ook allemaal. Het gaat er op de scholen heel gediciplineerd aan toe. Daar kunnen de leerkrachten in Nederland jaloers op zijn. Om 8.25 uur gaat op het plein van Suus een fluitje en alle kinderen bevriezen op de plek. STILTE. Dan wordt per klas afgeroepen dat je naar je klas mag. Daar ga je voor de deur in de rij staan en op het teken van juf of meester t de klas naar binnen. Mr. Silver moet er zelf een beetje om lachen. Hij heeft humor en dat merk je. De kinderen zijn gek op hem.
Echt geweldig is dat ze daar een nieuw muziekprogramma hebben. De kinderen hebben gisteren een inleiding gehad over een aantal instrumenten. Nu mogen ze er een uitkiezen. Dat instrument krijgen ze dan een jaar te leen en iedere woensdag krijgen ze daar dan les in op school. (viool, dwarsfluit, klarinet of trompet gratis of cello, trobone of viola zelf huren). Betaald door het district incl. de muziekleraren. Geweldig toch. Om iedereen, ongeacht inkomen de gelegenheid te geven om een instrument te leren bespelen. Petje af.
Genoeg over school. What's more?
Wiegert belt en typt en blijkbaar zet dat zoden aan de dijk, waar we allemaal en vooral Tridion erg blij mee zijn. Het schijnt zo te zijn dat het ook te veel kan zijn. Tekort aan follow up resources e.d. Luxe probleem dus.
Ik heb maandag een afspraak met de Nederlandse school. Het leukste van deze school is dat we in contact gekomen zijn met een andere Nederlandse familie. Rienk (die we nog niet ontmoet hebben, want even terug in Nederland bij zijn werkgever Gentech o.i.d.), Jacoline (werkte in het onderwijs) en dochter van 10, Charlotte en zoon van 13, Tim. Ze wonen op fietsafstand en zijn ook deze zomer gekomen. Daarvoor woonden ze in Leiden. Zal ik eens een woordweb maken over toeval. We hadden zelfs dezelfde schoenen en slippers. Bijna eng. Dat werken voor de school heeft nogal wat haken en ogen. Dat moet dan op zaterdag en na schooltijd. Na schooltijd ben ik nu vooral heeel erg moeder en zaterdagen zijn voor ons kleine feestjes van ontdekking.
En om jullie nu allemaal vreselijk jaloers te maken of de overtocht extra gewild en aantrekkelijk nog even een kort overzicht van onze uitjes:
Lake Tahoe, adembenemend uitzicht vanuit ons condo op 2500 meter hoogte op een azuurblauw meer met boven ons een schitterende sterrenhemel. Het adres was niet voor niets "Milky way" Een aanrader dus. In de winter schijn je daar heel goed te kunnen skien. Onze plannen zijn om na de kerst terug te gaan dus als je in ons huis wilt met een paar dagen skivakantie: doen. Het plaatsje aldaar heet niet voor niets Heavenly.
Naast sitting on the dock of the bay kan ik ook sailing on the bay aanbevelen. WAUW Hoe gaaf kan het worden: uitzicht vanaf het water op Financial District, Russian Hill, ALcatraz en the Golden Gate onder een strakblauwe lucht met verfrissend briesje in de zeilen. Prachtige misttaferelen en wolken die eruit zien als grote kwallen die over de heuvel zakken. Need I say more. (zeilervaring vereisd want binnen 5 minuten van geen wind tot 2 riffen en terug).
Even behoefte aan winkeltjes en geen zin in de grote stad. Santa Cruz. Supergezellig en relaxed met voor de kinderen kermis op de boardwalk, mag je niet missen. Kun je geen genoeg krijgen van de boardwalk, ga dan naar Great America en neem je badpak mee, want je kan er behoorlijk nat van worden.
En dan nu nog het nieuws uit de natuur. Tijdens een wandelingetje op een van de verlaten en verwilderde strandjes langs de kust met de moeder van Julia zagen we een soort aasgieren (Turkey vultures, zwart met kale rode koppen) smullen van een aangespoelde zeehond. Luguber, maar impressive! En natuurlijk gelukkig ook levende zeehondjes in de baai, Ah lief. Had ik jullie al verteld over de petshops, voornamelijk dus hondenwinkels waar je voor je hond de laatste nieuwe mode voor het herftseizoen kunt aanschaffen? Ze maken er leuke reclame voor op TV, een opgedofte poedel die steeds even de in spiegel kijkt hoe leuk hij is (je herkent het wel, toch?).
En sorry, maar het moet gezegd, nog geen dropje regen gezien. Het gaat bijna vervelen (ha,ha nee hoor dat gaat het niet).
Jullie begrijpen het, wel ups en downs natuurlijk. Soms heel moeilijk en meestal heel leuk. We zijn heel blij dat alle spullen er zijn. De dozen zijn eindelijk bijna allemaal uitgepakt (nog een aantal vage met veel papier erin, die wil je niet openmaken). Het huis wordt steeds meer ons huis nu. We missen jullie allemaal en de vele contacten worden erg op prijs gesteld. Ze worden niet meer zo snel beantwoord nu het echte leven is begonnen, maar zijn erg welkom. We zijn blij met ons nieuwe Nederlansde vrienden om samen te lachen om Amerikaanse toestanden en om elkaar te helpen en als je iemand in de buurt nodig hebt. Binnenkort krijgen we onze eerste bezoekers en daar kijken we ook naar uit. Voor nu:
Liefs van ons allemaal en tot mails.
Als een echte Amerikaanse staat Suzanne nu met de hand op hart haar hart trouw te zweren aan de Amerikaanse vlag, om vervolgens totaal gefrustreerd tussendoor thuis te komen omdat ze een woordweb moet maken over "courage" (what the.. is "courage") Dat woordweb moet natuurlijk leiden tot een opstel. De eerste week hebben we een soortgelijke sessie over "your first impressions" lekker samen thuis gedaan, maar hé, thuis hebben we ook een leven en school is school, dus zelf doen, dan maar tjokvol fouten.
Zal ik eens een woordweb maken over "frustratie"? Tranen, voor dochter en moeder. Wat doe ik mijn kind aan. En .. overwinning, want gisteren schreef ze stiekem in bed haar eigen zinnetjes op papier. Tjokvol fouten inderdaad, maar haar woorden en haar gedachten. Ja, het kleine huis op de prairy is er niets bij. We zullen het woordje trots er maar bij zetten, want dat ben je dan als moeder. Suus nog niet op haar zelf, dat zal mijn overwinning zijn als dat gebeurt.
Ja inderdaad, ook hier is het schoolleven begonnen. En hoe. Bij Ruben op de middle school is het nog voornamelijk chaos naar mijn idee. Voordeel hiervan is dat de leerkrachten nog op stoom moeten komen en het huiswerk nu nog meevalt. Mr. Silver echter is een doorgewinterde leerkracht en direct op stoom. Suus komt met bergen huiswerk thuis (probeer eens voluit te schrijven in het Engels: 6,273,596,327 De punten zijn hier komma's en het miljard noemen ze billion. Knap als je dat kunt!).
De kinderen vinden het wel leuk op school. Ruben heeft een paar vrienden blijkbaar, maar door de vele wisselingen van klas en kinderen zien ze elkaar haast niet. Er is nog niemand mee naar huis gekomen. Hij gaat met de schoolbus naar school. Jammergenoeg niet zo'n leuke gele, maar gewoon van de busmaatschappij. Probleem is nog even het vak Engels. Van leuke maar moeilijke language arts klas overgeplaatst naar superbeginners (die hij niet is!) nu op het punt om weer te worden overgeplaatst. Onze voorkeur gaat uit naar de superleuke maar moeilijke arts klas. Je leert daar van alles over verhalen schrijven, literatuur e.d. Dat staat volgens ons los en naast spelling en gramatica. Dat wordt nog een interessant gesprekje. Oh, ja en natuurlijk hebben ze Hall pasjes. Niemand loopt zomaar over de gang. En heb je een te korte broek of naveltruitje? Dan kom je er niet in. Ik zag twee moeders terugkomen met andere kleren, te kort, te bloot etc.
Het systeem is anders dan bij ons. Het grootste deel van het jaar heeft hij iedere dag hetzelfde schema met de volgende vaken: Language (altijd eerste 2 uur), social studies (geschiedenis en aardrijkskunde), sience (natuurkunde, biologie en scheikunde) en (pre) algebra. Iedere dag staat er gym op het programma en verder wisselend per semester: computer, muziek en studievaardigheden. Boeken krijgen ze van school en soms zijn er twee setjes. een voor thuis en een voor school. Dat scheelt een hoop sjouwwerk.
Het sociale cricuit op de basisschool verschilt niet veel van het onze. De ouders zijn erg aardig en nodigen ons uit voor allerlei activiteiten. Suzanne heeft een vriedinnetje Julia. Een leuk, spontaan en extrovert meisje. Ze zit in de parallelklas. Haar zusje Grace zit bij Suus in de klas (geen tweeling) Aardige kinderen ook allemaal. Het gaat er op de scholen heel gediciplineerd aan toe. Daar kunnen de leerkrachten in Nederland jaloers op zijn. Om 8.25 uur gaat op het plein van Suus een fluitje en alle kinderen bevriezen op de plek. STILTE. Dan wordt per klas afgeroepen dat je naar je klas mag. Daar ga je voor de deur in de rij staan en op het teken van juf of meester t de klas naar binnen. Mr. Silver moet er zelf een beetje om lachen. Hij heeft humor en dat merk je. De kinderen zijn gek op hem.
Echt geweldig is dat ze daar een nieuw muziekprogramma hebben. De kinderen hebben gisteren een inleiding gehad over een aantal instrumenten. Nu mogen ze er een uitkiezen. Dat instrument krijgen ze dan een jaar te leen en iedere woensdag krijgen ze daar dan les in op school. (viool, dwarsfluit, klarinet of trompet gratis of cello, trobone of viola zelf huren). Betaald door het district incl. de muziekleraren. Geweldig toch. Om iedereen, ongeacht inkomen de gelegenheid te geven om een instrument te leren bespelen. Petje af.
Genoeg over school. What's more?
Wiegert belt en typt en blijkbaar zet dat zoden aan de dijk, waar we allemaal en vooral Tridion erg blij mee zijn. Het schijnt zo te zijn dat het ook te veel kan zijn. Tekort aan follow up resources e.d. Luxe probleem dus.
Ik heb maandag een afspraak met de Nederlandse school. Het leukste van deze school is dat we in contact gekomen zijn met een andere Nederlandse familie. Rienk (die we nog niet ontmoet hebben, want even terug in Nederland bij zijn werkgever Gentech o.i.d.), Jacoline (werkte in het onderwijs) en dochter van 10, Charlotte en zoon van 13, Tim. Ze wonen op fietsafstand en zijn ook deze zomer gekomen. Daarvoor woonden ze in Leiden. Zal ik eens een woordweb maken over toeval. We hadden zelfs dezelfde schoenen en slippers. Bijna eng. Dat werken voor de school heeft nogal wat haken en ogen. Dat moet dan op zaterdag en na schooltijd. Na schooltijd ben ik nu vooral heeel erg moeder en zaterdagen zijn voor ons kleine feestjes van ontdekking.
En om jullie nu allemaal vreselijk jaloers te maken of de overtocht extra gewild en aantrekkelijk nog even een kort overzicht van onze uitjes:
Lake Tahoe, adembenemend uitzicht vanuit ons condo op 2500 meter hoogte op een azuurblauw meer met boven ons een schitterende sterrenhemel. Het adres was niet voor niets "Milky way" Een aanrader dus. In de winter schijn je daar heel goed te kunnen skien. Onze plannen zijn om na de kerst terug te gaan dus als je in ons huis wilt met een paar dagen skivakantie: doen. Het plaatsje aldaar heet niet voor niets Heavenly.
Naast sitting on the dock of the bay kan ik ook sailing on the bay aanbevelen. WAUW Hoe gaaf kan het worden: uitzicht vanaf het water op Financial District, Russian Hill, ALcatraz en the Golden Gate onder een strakblauwe lucht met verfrissend briesje in de zeilen. Prachtige misttaferelen en wolken die eruit zien als grote kwallen die over de heuvel zakken. Need I say more. (zeilervaring vereisd want binnen 5 minuten van geen wind tot 2 riffen en terug).
Even behoefte aan winkeltjes en geen zin in de grote stad. Santa Cruz. Supergezellig en relaxed met voor de kinderen kermis op de boardwalk, mag je niet missen. Kun je geen genoeg krijgen van de boardwalk, ga dan naar Great America en neem je badpak mee, want je kan er behoorlijk nat van worden.
En dan nu nog het nieuws uit de natuur. Tijdens een wandelingetje op een van de verlaten en verwilderde strandjes langs de kust met de moeder van Julia zagen we een soort aasgieren (Turkey vultures, zwart met kale rode koppen) smullen van een aangespoelde zeehond. Luguber, maar impressive! En natuurlijk gelukkig ook levende zeehondjes in de baai, Ah lief. Had ik jullie al verteld over de petshops, voornamelijk dus hondenwinkels waar je voor je hond de laatste nieuwe mode voor het herftseizoen kunt aanschaffen? Ze maken er leuke reclame voor op TV, een opgedofte poedel die steeds even de in spiegel kijkt hoe leuk hij is (je herkent het wel, toch?).
En sorry, maar het moet gezegd, nog geen dropje regen gezien. Het gaat bijna vervelen (ha,ha nee hoor dat gaat het niet).
Jullie begrijpen het, wel ups en downs natuurlijk. Soms heel moeilijk en meestal heel leuk. We zijn heel blij dat alle spullen er zijn. De dozen zijn eindelijk bijna allemaal uitgepakt (nog een aantal vage met veel papier erin, die wil je niet openmaken). Het huis wordt steeds meer ons huis nu. We missen jullie allemaal en de vele contacten worden erg op prijs gesteld. Ze worden niet meer zo snel beantwoord nu het echte leven is begonnen, maar zijn erg welkom. We zijn blij met ons nieuwe Nederlansde vrienden om samen te lachen om Amerikaanse toestanden en om elkaar te helpen en als je iemand in de buurt nodig hebt. Binnenkort krijgen we onze eerste bezoekers en daar kijken we ook naar uit. Voor nu:
Liefs van ons allemaal en tot mails.
vrijdag 3 augustus 2007
Wennen!
Hallo iedereen,
We zitten nu ruim 2 weken in Californie en langzamerhand begint het een beetje te wennen. Tijd om eens wat van onze avonturen (nou ja avonturen) op papier te zetten. Marco op de achtergrond helpt me met het thuisgevoel. Het vakantiegevoel dat ik me zo had voorgesteld is nog niet echt doorgedrongen. Vreemd is dat. Ik had gedacht dat het als een vakantiehuis zou aanvoelen, maar dat doet het niet. Het is gewoon ons huis, alleen kennen we het nog niet zo goed. Zelfs de kleinste dingetjes moeten wennen. Hoe gaat dit raam open, waar is deze sleutel voor. Hoe gaat het met het ophalen van het huisvuil. Hoe gaat dit licht aan, of juist uit. Hé , er zit een kastje achter de spiegel in de muur. Jakkes er liggen nog toiletspullen van de vorige bewoners in de la. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
De eerste kennismaking met ons nieuwe huis was heel warm. Er hingen rood wit blauwe ballonnen in de voortuin en het warme afscheid van iedereen zette zich voort in een warm welkom door de buren die ons voor een drankje uitnodigden en de enorme hoeveelheid post die zij voor ons hadden verzameld. Die sieren nu de kast en de koelkast met de kleine Hollandse magneetjes die we in ons hotel hebben gekocht, de laatste dag in Nederland.
Verder is het nog erg leeg. De vlaggetjes van Catelijne (dank je wel, ik verbaas me nog steeds over het enorme werk dat je hieraan hebt gehad!) sieren de voorkamer, waar verder alleen twee stoelen en een enorme TV en een hometheater staan (versterker met 5 boksen) en een piano waarvan de a-toets het niet doet. Dat betekent dat de eetkamer nu leeg is.
De kinderen slapen samen in de kleine slaapkamer, want eng de eerste nachten. Dat is nu wel over en het kibbelen heeft de overhand genomen, zodat Ruben vanavond naar zijn eigen nu nog lege kamer gaat verhuizen. Dan is ook al het beddegoed gelukkig in gebruik. Gelukkig hebben we wel extra (leuke) kussenslopen gekregen en alvast meegenomen.
We zijn ook voorzien van Dish, de bezorger van de beste TV programma's. We kunnen nu kiezen uit zo'n 160 zenders, maar maak je geen zorgen er is nog steeds niets op TV en gelukkig, ook deze toestellen hebben een knop. (en bij elkaar nu wel zo'n 5 afstandsbedieningen, HELP)
Ja, en wat doen we zoal. Na een paar dagen de kat uit de boom te hebben gekeken werd het toch echt hoog tijd om in actie te komen. Klein probleem was dat ik er wat tegenop zag om in de nieuwe automatische bak te rijden met die vreemde spelregels in het verkeer. (Kruising: stop bij de streep, tel tot drie, wie het eerst komt .....) Moest je in Nederland eens mee aankomen: Oh jij stopt? Dan rijd ik door. Ja ik ook hoor. Maar goed ook dat went en moeders durft nu ook op de weg, hoewel ik nog wel een voorkeur heb voor de fiets, die ik meestal gebruik, want Wiegert is gewoon aan het werk. Uiteindelijk zal er wel een tweede (iets kleinere en minder automatische) car voor de deur komen.
De kinderen zitten nu deze week op tennisles en gaan 's middags met die club naar het zwembad. Daar leren ze dan gelijk Engels want wij zijn daar niet bij. Ik raak intussen in shape want ben deze week ook begonnen met zwemmen. Na de eerste shocking "master" les zwem ik nu om de dag zo'n beetje baantjes. Tijdens die master les bleek eigenlijk dat je al een master moest zijn, en nee, ik wist niet wat mijn tijd op de 50 meter is. Afijn het houdt me van de straat.
Natuurlijk hebben we ook leuke dingen ontdekt zoals daar zijn:
San Mateo heeft mooie parken. Altijd zijn er wel een paar tennisbanen die je vrij kunt gebruiken. (Vandaar de plotselinge belangstelling voor tennis). Ook zijn daar picknickplekken met barbeques, heel handig en gezellig en vaak gebruikt want altijd mooi weer!!
In Central Park is een baseball veld waar 's avonds amateurclubjes spelen, leuk om naar te kijken. Daar is nu ook iedere donderdagavond een muziekfestival waar veel mensen op af komen. Kleinschalig en gezellig, met stoeltjes, kleden en eten.
De route naar en langs de kust (oceaan) is mooi, leuke restaurantjes ook. Het water is hier koud. Het weer is aan de oceaankust ook vaak slechter. Toen wij er waren was het truienweer, terwijl het bij ons echt strak blauw was toen we weggingen.
Er is een mooie fietsroute langs de baai. Fietsen is hier meer een sport, waaraan je op gepaste wijze gekleed deelneemt. Of anders ben je latino en heb je geen geld voor een auto. En dan heb je natuurlijk nog de verdwaalde kopiige Nederlanders, te herkennen aan: geen latino en geen helm.
Het stikt hier van de squirrels en ik zag ook al twee keer een kolibri. Echt een heel grappig gezicht zo'n vogeltje dat gewoon stil in de lucht blijft hangen. Aan de kust zie je grijze pelikanen. Ze laten zich zo in zee vallen om vis te vangen. Een mooi gezicht.
Er is een hele mooie bieb bij ons in de buurt, daar zijn we al lid van geworden. Je kunt hier in alle bibliotheken terecht en overal je boeken terugbrengen. Je krijgt zelf een mailtje als je de boeken weer bijna terug moet brengen. Goede service niet?
De schoolterreinen zien er allemaal een beetje hetzelfde uit. Een verzameling lage gebouwtjes met mooie klimrekken. En een boel ruimte eromheen. Daar zouden wij jaloers op worden in Nederland! Basketball velden, soms zelfs tennisvelden. Bankjes buiten om te lunchen. Sommige schoolgebouwen worden in de zomer ook gebruikt voor kinderopvang, vooral door de latino's. Ik denk dat de blanke kinderen op dure summercamps gaan, want je ziet niet zoveel kinderen op straat spelen, dat is wel jammer.
Vorige week moesten Ruben en Suzanne allebei een test doen om hun kennis van het Engels te testen. Oeps. Dat was pittig. Het duurde zeker anderhalf uur. Het vond plaats in een schoolgebouw waar net een voorstelling werd gegeven in de gymzaal door een klasje van kinderen van ca. 5 à 6 jaar oud. De voertaal was Spaans. Heel grappig om te zien, vooral als juf zijnde. Een van de wat oudere kinderen vroeg aan Wiegert of hij de nieuwe teacher was voor de 6th grade. Helaas.
Het was zwaar voor de kinderen. De test wordt eigenlijk gebruikt zoals voor NT2 kinderen in Nederland (Nederlands 2e taal) Maar voor Ruben en Suus is Engels natuurlijk nog geen tweede taal, maar een hele nieuwe taal. Ze moesten een opstel schrijven. Arme Suus. Toch sloegen ze zich er goed doorheen. Ruben was intermediate en Suus beginner, maar die mevrouw zag wel dat ze op het punt stond van een doorbraak. Nou dat ik vond ik knap van haar (van die vrouw en van Suus). Toch: Het is grappig om te zien dat de kinderen al snel hun gene verliezen. Ze zitten van 09.00 tot 16.00 uur op die club en spreken alleen Engels, terwijl ze de eerste dagen niets durfden te zeggen. Maar schrijven zal wel even lastig blijven.
We zitten nu ruim 2 weken in Californie en langzamerhand begint het een beetje te wennen. Tijd om eens wat van onze avonturen (nou ja avonturen) op papier te zetten. Marco op de achtergrond helpt me met het thuisgevoel. Het vakantiegevoel dat ik me zo had voorgesteld is nog niet echt doorgedrongen. Vreemd is dat. Ik had gedacht dat het als een vakantiehuis zou aanvoelen, maar dat doet het niet. Het is gewoon ons huis, alleen kennen we het nog niet zo goed. Zelfs de kleinste dingetjes moeten wennen. Hoe gaat dit raam open, waar is deze sleutel voor. Hoe gaat het met het ophalen van het huisvuil. Hoe gaat dit licht aan, of juist uit. Hé , er zit een kastje achter de spiegel in de muur. Jakkes er liggen nog toiletspullen van de vorige bewoners in de la. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
De eerste kennismaking met ons nieuwe huis was heel warm. Er hingen rood wit blauwe ballonnen in de voortuin en het warme afscheid van iedereen zette zich voort in een warm welkom door de buren die ons voor een drankje uitnodigden en de enorme hoeveelheid post die zij voor ons hadden verzameld. Die sieren nu de kast en de koelkast met de kleine Hollandse magneetjes die we in ons hotel hebben gekocht, de laatste dag in Nederland.
Verder is het nog erg leeg. De vlaggetjes van Catelijne (dank je wel, ik verbaas me nog steeds over het enorme werk dat je hieraan hebt gehad!) sieren de voorkamer, waar verder alleen twee stoelen en een enorme TV en een hometheater staan (versterker met 5 boksen) en een piano waarvan de a-toets het niet doet. Dat betekent dat de eetkamer nu leeg is.
De kinderen slapen samen in de kleine slaapkamer, want eng de eerste nachten. Dat is nu wel over en het kibbelen heeft de overhand genomen, zodat Ruben vanavond naar zijn eigen nu nog lege kamer gaat verhuizen. Dan is ook al het beddegoed gelukkig in gebruik. Gelukkig hebben we wel extra (leuke) kussenslopen gekregen en alvast meegenomen.
We zijn ook voorzien van Dish, de bezorger van de beste TV programma's. We kunnen nu kiezen uit zo'n 160 zenders, maar maak je geen zorgen er is nog steeds niets op TV en gelukkig, ook deze toestellen hebben een knop. (en bij elkaar nu wel zo'n 5 afstandsbedieningen, HELP)
Ja, en wat doen we zoal. Na een paar dagen de kat uit de boom te hebben gekeken werd het toch echt hoog tijd om in actie te komen. Klein probleem was dat ik er wat tegenop zag om in de nieuwe automatische bak te rijden met die vreemde spelregels in het verkeer. (Kruising: stop bij de streep, tel tot drie, wie het eerst komt .....) Moest je in Nederland eens mee aankomen: Oh jij stopt? Dan rijd ik door. Ja ik ook hoor. Maar goed ook dat went en moeders durft nu ook op de weg, hoewel ik nog wel een voorkeur heb voor de fiets, die ik meestal gebruik, want Wiegert is gewoon aan het werk. Uiteindelijk zal er wel een tweede (iets kleinere en minder automatische) car voor de deur komen.
De kinderen zitten nu deze week op tennisles en gaan 's middags met die club naar het zwembad. Daar leren ze dan gelijk Engels want wij zijn daar niet bij. Ik raak intussen in shape want ben deze week ook begonnen met zwemmen. Na de eerste shocking "master" les zwem ik nu om de dag zo'n beetje baantjes. Tijdens die master les bleek eigenlijk dat je al een master moest zijn, en nee, ik wist niet wat mijn tijd op de 50 meter is. Afijn het houdt me van de straat.
Natuurlijk hebben we ook leuke dingen ontdekt zoals daar zijn:
San Mateo heeft mooie parken. Altijd zijn er wel een paar tennisbanen die je vrij kunt gebruiken. (Vandaar de plotselinge belangstelling voor tennis). Ook zijn daar picknickplekken met barbeques, heel handig en gezellig en vaak gebruikt want altijd mooi weer!!
In Central Park is een baseball veld waar 's avonds amateurclubjes spelen, leuk om naar te kijken. Daar is nu ook iedere donderdagavond een muziekfestival waar veel mensen op af komen. Kleinschalig en gezellig, met stoeltjes, kleden en eten.
De route naar en langs de kust (oceaan) is mooi, leuke restaurantjes ook. Het water is hier koud. Het weer is aan de oceaankust ook vaak slechter. Toen wij er waren was het truienweer, terwijl het bij ons echt strak blauw was toen we weggingen.
Er is een mooie fietsroute langs de baai. Fietsen is hier meer een sport, waaraan je op gepaste wijze gekleed deelneemt. Of anders ben je latino en heb je geen geld voor een auto. En dan heb je natuurlijk nog de verdwaalde kopiige Nederlanders, te herkennen aan: geen latino en geen helm.
Het stikt hier van de squirrels en ik zag ook al twee keer een kolibri. Echt een heel grappig gezicht zo'n vogeltje dat gewoon stil in de lucht blijft hangen. Aan de kust zie je grijze pelikanen. Ze laten zich zo in zee vallen om vis te vangen. Een mooi gezicht.
Er is een hele mooie bieb bij ons in de buurt, daar zijn we al lid van geworden. Je kunt hier in alle bibliotheken terecht en overal je boeken terugbrengen. Je krijgt zelf een mailtje als je de boeken weer bijna terug moet brengen. Goede service niet?
De schoolterreinen zien er allemaal een beetje hetzelfde uit. Een verzameling lage gebouwtjes met mooie klimrekken. En een boel ruimte eromheen. Daar zouden wij jaloers op worden in Nederland! Basketball velden, soms zelfs tennisvelden. Bankjes buiten om te lunchen. Sommige schoolgebouwen worden in de zomer ook gebruikt voor kinderopvang, vooral door de latino's. Ik denk dat de blanke kinderen op dure summercamps gaan, want je ziet niet zoveel kinderen op straat spelen, dat is wel jammer.
Vorige week moesten Ruben en Suzanne allebei een test doen om hun kennis van het Engels te testen. Oeps. Dat was pittig. Het duurde zeker anderhalf uur. Het vond plaats in een schoolgebouw waar net een voorstelling werd gegeven in de gymzaal door een klasje van kinderen van ca. 5 à 6 jaar oud. De voertaal was Spaans. Heel grappig om te zien, vooral als juf zijnde. Een van de wat oudere kinderen vroeg aan Wiegert of hij de nieuwe teacher was voor de 6th grade. Helaas.
Het was zwaar voor de kinderen. De test wordt eigenlijk gebruikt zoals voor NT2 kinderen in Nederland (Nederlands 2e taal) Maar voor Ruben en Suus is Engels natuurlijk nog geen tweede taal, maar een hele nieuwe taal. Ze moesten een opstel schrijven. Arme Suus. Toch sloegen ze zich er goed doorheen. Ruben was intermediate en Suus beginner, maar die mevrouw zag wel dat ze op het punt stond van een doorbraak. Nou dat ik vond ik knap van haar (van die vrouw en van Suus). Toch: Het is grappig om te zien dat de kinderen al snel hun gene verliezen. Ze zitten van 09.00 tot 16.00 uur op die club en spreken alleen Engels, terwijl ze de eerste dagen niets durfden te zeggen. Maar schrijven zal wel even lastig blijven.
Abonneren op:
Posts (Atom)
