zaterdag 3 oktober 2009

The case of the vicous racoon or ....

Een korte terugblik op de afgelopen tijd.

Oktober. De wind trekt aan en 's morgens is het fris en vochtig in the Highlands. Herfst en Halloween gaan hand in hand. Pompoenen bij de Safeway, arts en craftsfair met oranje ornamenten, kerstballen en quilts in de gym van San Mateo high en the Spirit shop met alles wat je kunt bedenken op het gebied van Halloween in het gesloten pand van Circuit city. Aan de brievenbus hangt spillebeen met pompoenhoofd te roepen naar je als je de deur binnenkomt. En, onderaan het trapje stond raaf. Scary raaf met rode oogjes die lichtgaven als je langsloopt, terwijl hij krijste alsof hij zo uit Hitchkoks "birds" kwam vliegen. Kwam ja. Na een nacht op wacht lagen er alleen nog een paar zwarte veren onderaan de trap en iets verderop lag zijn hoofd, met nog een oog aan een draadje, dat ons lag aan te gapen. Waar was zijn lijf gebleven? Na even zoeken in de struiken reageerde de movement detector met het bekende gekrijs. En ja hoor daar lag het ontveerde en onthoofde lijf van kraai. Met het andere rode oogje aan een draadje uit het gat waar eerst zijn hoofd zat? Was het George aan de overkant die het gekrijs zat was? of een racoon, opgeschrikt door het alarm van kraai? We zullen het nooit weten. Er staat een nieuwe wachtkraai. Hopelijk is hem een langer leven beschoren.


Racoons hebben wel meer kwaad op hun geweten en zijn niet erg geliefd in de omgeving. Ze zijn dol op vuilnisbakken, ook op de onze, en op verse graszoden. De buurvouw een paar huizen verderop dacht eerst dat haar buren een grap hadden uitgehaald toen op een ochtend haar nieuwe weer graszoden opgerold in de tuin lagen, maar pas toen het een paar dagen later weer gebeurde en opnieuw en opnieuw ontdekte ze dat het de racoons waren die de graszoden oprolden om de onderliggende zaden op te eten. Slimme beestjes die racoons, maar niet slim genoeg om een neppe van een echte kraai te onderscheiden.

Het is nu november. De bobem kleuren oranje, we hebben wat regen achter de rug en een flinke storm die ervoor zorgde dat de onlangs uitgevoerde reparaties aan de Bay Bridge het lieten afweten. Minimaal 4 dagen ongepland de brug gesloten. Daar wsorden veel mensen niet vrolijk van. De brug is voorlopig gerepareerd, maar moet binnenkort weer dicht voor verdere reparaties. Reden voor mij om de brug voorlopig helemaal te vermijden indien mogelijk, want zo hard waaide het nu ook weer niet.

Ook Halloween is weer achter de rug. Het was weer een dolle boel in huize Pinecrest Terrace. Alle Hollanders opgetrommeld om het schouwspel te aanschouwen en natuurlijk Suzanne's vriendinnen om hier de nacht door te brengen. Op vrijdagavond begonnen de voorbereidingen. Nieuwe pompoenen uitsnijden om de verrote exemplaren te vervangen. (we worden er echt goed in zo langzamerhand) en zaterdag de hele dag voor veel te veel mensen eten maken. Omdat alle appels uit de boom op moesten eten we nu nog appelmoes, maar de appeltaarten gaan altijd grif op. Halloween hier heeft een beetje de plaats ingenomen van Koniginnedag, sint Maarten en de Vossenjacht ineen. Een erg gezellige markt in Half Moon Bay, met plaatselijk talent en een wedstrijd wie de grootste pompoen heeft, pompoentaart eet wedstrijd en natuurlijk een pompoen uitsnijwedstrijd. Een middag naar de maze (enorm doolhof van strobalen), verkleed naar school inclusief feest op vrijdag en de hele buurt de straat op (iedereen verkleed!) op Halloween avond. Het snoep begint langzaam op te raken en dat is maar goed ook.

Het is vandaag 10 november en iedereen is druk met zijn eigen bezigheden. Ruben is superdruk met zijn muziek. Hij heeft nu ook basgitaar les naast drumlessen. Zijn drumstel staat intussen in de garage waar hij soms oefent met andere kids van school. Hij gaat af en toe de stad in en blijft daar dan eten en belandde op Halloweenavond op een of ander feest in een dure wijk in de buurt. Lang leven de Hollandse fiets die hem die vrijheid geeft. Voor mij is het allemaal wel even wennen, dat hij zijn eigen gang gaat, terwijl ik intussen nauwgezet de schoolprestaties moet bijhouden. Nu en dan trek ik een aantal chantage technieken uit de kast die soms meer effect hebben dan anders. Op dit moment is de computer in de ban, dus sorry alle vrienden met wie gehyved werd, het blijft voorlopig even stil op het Rubenfront. In ieder geval totdat de cijfers of studie-uren aanleiding geven tot versoepeling van de maatregel. We doen ons best. In ieder geval lijkt Highschool met de dag leuker te worden. Voor hem.

Suus ga ik zo ophalen. Er zijn try outs voor de basketball teams. Ze hoopt in het B-team te komen dit jaar. Morgen krijgt ze de uitslag. Ze heeft druk geoefend op het schoolplein aan de overkant, maar je moet echt goed zijn om in het A-team te komen en als je dat niet redt kom je in het B-team. Zeker de helft van de meisjes in de try-outs komt in het C-team (Cut team). Afwachten maar. Als ze in een team komt wordt het de komende twee maanden druk met dagelijkse training en competitie.

Ik heb vandaag een lekker leeg hoofd. Morgen hebben we vrij, tenminste, ik en de kids. Veteranendag. Een vrije dag voor de scholen, maar jammergenoeg niet voor Wiegert. Bovendien ben ik vandaag met een van mijn klassen op een fieldtrip geweest, Of beter gezegd was het een watertrip. Omdat er niet voldoende ouders waren om te rijden, werd ik uitgenodigd voor de trip "Age of Sail", waarbij we met een grote zeilboot de baai opgingen. Een educatief uitje voor de kids, maar de ouders en leerkrachten (tall mates) mochten geen contact met de kids hebben en konden dus, eenmaal op de boot, lekker relaxen. Geen probleem. Het zonnetje en zachte briesje in de zeilen zorgden voor een uiterst aangenaam verblijf met uitzicht op SF, de Golden Gate, pelikanen en zeehonden. Het leven is goed op de baai. En eindelijk een beetje energie over voor een verhaaltje op de blog.

Wiegert is natuurlijk druk. Reist nu en dan het land door en krist krast van Minnesota naar Atlanta en van New York naar Texas en via Denver weer terug. Af en toe laat de omzet een dip zien, maar het einde van het jaar eindigt met rasse schreden en het lijkt erop dat het jaartarget gehaald gaat worden. "Trekken en duwen" heet dat hier. Hij heeft het daarnaast druk met allerlei nevenactiviteiten op het web, maar gelukkig genoeg ruimte voor leuke dingen in het weekend en binnenkort tijdens thanksgiving. Dan gaan we een paar dagen naar Coloma en een dagje naar Sacremento, Arnold een handje geven. (niet te hard knijpen please).

En dan wordt het weer tijd om te gaan nadenken wat er in de koffer moet. Niet te veel dit keer, want we komen met een persoon extra. Suzanne vriedinnetje Ilana komt met ons mee. Voor haar een enorme ervaring en de eerste keer naar Europa. Dit keer kerst en oud en nieuw in Nederland met familie en vrienden en een snufje cultuur voor de dames. Een dagje Amsterdam, een bezoekje aan Charlotte in Leiden, Madurodam in Den Haag en natuurlijk de Zaanse Schans voor een portie windmolens. Gelukkig hebben we twee volle weken dit keer. Helaas komt Wiegert pas later aan. Om de kosten te drukken vliegen we dit keer een dagje eerder op vrijdag en niet met KLM, maar met United Airlines via Chigaco. Sorry KLM. De tijd vliegt, dus ik zou zeggen tot gauw!

Liefs van Anja en Wiegert en Ruben en Suzanne.

woensdag 2 september 2009

In the news, Obama een dictator?

We lezen the San Mateo County Times, Leuk voor het plaatselijk nieuws zolang de belachelijke harde toeter van de San Mateo Caltrain, waarvan ze in juli de toeters van onder de trein naar bovenop de trein hebben verhuisd. Wij konden de toeter hier altijd al goed horen, maar nu kunnen wij intussen zelf ook 's nachts oordopjes gebruiken. Wel veilig dat we voortdurend op de hoogte gehouden worden van het feit dat er ergens 's nachts een trein door de county zoeft. Dat je het weet als je voor je rust bij ons langs wilt komen!

Behalve de extreme bosbranden die gevaarlijk dicht Los Angeles beginnen te naderen brengt de zaak van Jaycee Dugard de gemoederen aardig in beweging. De zaak lijkt het ontvoeringsschandaal en incestschandaal in Oostenrijk. De nu 29 jarige Jaycee is na 18 jaar teruggevonden, nadat ze op haar 11e was ontvoerd en vastgehouden in een schuur achter het huis van haar ontvoerder. Ze heeft intussen twee kinderen, die allebei met haar in de schuur en tuin leefden, onder erbarmelijke omstandigheden. Wonderlijk hoe dergelijke zaken zo nu en dan aan het licht komen en hoe het zo lang heeft geduurd voordat iemand er achter kwam dat er iets mis was.

Altijd opmerkelijk is het als er nieuws uit Nederland in onze krant verschijnt. Na de spraakmakende zaak van Joran van der Sloot en de vermeende aanslag op het koningshuis is het dit keer de beurt aan Laura Dekker, onder de aandacht gebracht als een "high-profile" zaak tussen de Nederlandse autotiteiten en de Nederlandse liberale opvoeding. Een zaak waarin zal blijken of de regering restrictie kan aanbrengen aan de brede vrijheid die ouders hebben in de opvoeding van hun kinderen in Nederland. Ik ben benieuwd wat de uitslag teweeg zal brengen in onze krant. Hoe denken mensen in Neerland hier eigenlijk over??? Kan iemand mij daar iets over schrijven. In ieder geval weet ik zeker dat, gezien mijn persoonlijke ervaringen, ik niemand van mijn familie toestemming zou geven alleen de wereld rond te zeilen. Wiegert niet en zeker de kinderen niet. Gelukkig denk ik dat vooral de laatste twee er niet aan zouden moeten denken, dus dat is makkelijk praten.

De laatste tijd komt ook Obama opmerkelijk in het nieuws. de laatste kop die ik las vermeldt de groeiende angst voor Obama als dictator. Het zijn vooral de conservatieve activisten die een rally houden tegen Obama. Vorige week in de vorm van een pagina grote advertentie waarin de de democraten door de jaren de schuld kijgen van de recessie en het broeikas effect een complot is van de regering om geld af te troggelen van de rijke conservatieven, met als leider, AL Gore die er met het geld vandoor zou gaan. Tijdens de tea party* in Sacramento werden Obama en de zijne ervan beschuldigd een poging te doen een einde te maken aan het kapitalisme, de democratie en oude mensen. Ook de nieuwe plannen voor het gezondsheidsstelsel zouden een grote samenzwering zijn. Alle slechte voorbeelden uit het buitenland komen langs. Lange wachttijden of helemaal geen gezondheidszorg worden als een zwaard van Damocles aan de mensen voorgehouden. "Obama lies, Grandma dies" en "Obamacare is to die for" Obama wordt afgeschilderd als de leider naar the end of times" Hij is een socialist en socialsme is hier nu eenmaal een lelijk woord. Te bizar voor woorden, maar pagina groot in de krant en onderwerp van debat. Natuurlijk is het smakelijk nieuws en een perfect onderwerp voor een sappig debat op TV, maar tegelijktijd zet het de toon. Hopelijk is het zo bizar voor woorden dat het het gewenste omgekeerde effect heeft, maar toch......

* Door het land worden tea parties georganiseerd door patriotische conservatieven. De teaparty refereerd naar de Boston tea party in de tijd van de onafhankelijkheidsstrijd tegen Engeland.
Zie voorbeeld www. sacteaparty.com/

woensdag 26 augustus 2009

Back to school

Vanavond is Back-to-school-night. Ik ga kennis maken met de leerkrachten van Suzanne. Wiegert gaat met Ruben mee, die een auditie heeft voor een spelectie group op de muziekschool. Terug naar school is niet alleen terug naar school. Het is het voor iedereen vast herkenbare ritueel in de ochtend om iedereen de deur uit te krijgen, met alles wat we die dag nodig hebben. Het is de tot nu toe bijna lege kalender bijwerken met Back-to-school-night, met PTA en PTO (oudercommissies) avonden, muziekavonden, fundraiseravonden en de fundraisers zelf, concerten, parties, etc , etc. Het is mijn donderdag avond voor Spaanse les vrijhouden, wat al bij de eerste les niet gelukt is. Het zijn de muzieklessen, die weer begonnen zijn. Het is weer achter het huiswerk aanzitten, nieuwe sportschoenen kopen die al op de eerste dag zijn kwijtgeraakt en de eindeloze stroom aan formulieren invullen.

He, wanneer had ik ook alweer het hele huis schooongemaakt en alle kastjes georganiseerd en de was helemaal bijgewerkt? Het is intussen dag drie voor Suus en mij en de was staat al 2 dagen te wachten om opgevouwen te worden, het aanrecht kleeft en toch zit ik achter mijn computer. De was wacht wel. De overgang is te groot om alles in een keer op de rit te krijgen. Het enige dat echt belangrijk is, is het avondeten op tijd op tafel krijgen en vers brood op de plank voor in de overblijf doosjes. Maandag is het alweer labour day en we hebben onze vage reisplannen even opgeschort. Eerst maar even relaxen en de boel weer op orde brengen. We gaan wel een dagje zeilen op de baai, ook niets mis mee.

Ik ben intussen begonnen als para-educator II in groep 6 en 7 (4th en 5th grade). Er zijn drie kinderen in verschillende klasen die hulp nodig hebben om verschillende redenen en ik ben samen met Jenna aangenomen en kan zelf bepalen hoe we het werk verdelen. Eerlijk gezegd is er de eerste week nog niet erg veel te doen. De dagen vullen zich met orienteren, kennismakingsspelletjes en introductie van nieuwe werkmethodes. Een perfecte gelegenheid om een ton aan ideeen op te doen, mocht ik zelf weer voor de klas komen. Wat een luxe om ongeneerd in de keuken te kunnen kijken van andere en steeds verschillende leerkrachten. Ik ben benieuwd wat het jaar gaat brengen. In ieder geval kom ik met meer collega's in aanraking nu ik in de bovenbouw zit. Voor wie meer wil weten over het Amerikaanse school systeem moet maar op de andere blogs kijken die ik ga proberen bij te houden, met allerlei leuke lesideeen en ervaringen.

Wat het jaar voor Suus gaat brengen hoor ik vanavond. In ieder geval geen Spaans helaas, omdat ze voor muziek heeft gekozen, een vak dat ze iedere dag het eerste uur krijgt. Hopenlijk krijgen we samen het Frans een beetje op de rit dit jaar. Ruben heeft het intussen wel heel erg naar zijn zin op San Mateo High School. Het gaat goed, leuke leraren en groepen. Hij maakt nieuwe vrienden en heeft binnenkort zijn eerste optreden met de pepband tijdens de eerste homegame van de American Football thuiswedstrijd, waarover later meer. Hoogtepunt dit jaar zal wel de cruise naar Mexico worden waar alle muziekgroepen gaan optreden. Ze hebben nog chaperones nodig en hoewel onze voorjaarsvakanties onverwacht toch nog samenvallen dit jaar, wil Ruben ons niet mee hebben. Jammer want ik ben nog nooit op een cruise geweest, net zo min als naar Mexico. Ik kan iedereen een kijkje op de website aanraden om een idee te krijgen van de schoolspirit.
www.smuhsd.k12.ca.us/smhs/

Genoeg even voor nu. Met het drukke programma dat ons te wachten staat valt er binnenkort vast meer te melden.

Endless summer


De zomer leek eeuwig te duren dit jaar.

Eerst kwam de opluchting van het zalig niets doen. Toen het inpakken voor 3 weken Nederland en de opwinding voor het vertrek. Twee weken van weerzien, bijkletsen en afscheid. Ieder bezoek altijd weer te kort en de emoties liepen lopen soms hoog op. Het weekje samen in Friesland was heerlijk, ondanks de regen en de wind. Hollandser kon bijna niet. We zeilden met Michiel en Hiske en de kids, we zwommen, en we lachten samen met Esther om de knee-board pogingen van Robert achter de valk. Wiegert roeide ons 's avonds romantisch naar een terrasje aan het water, we winkelden in Sneek en deden onverwachte aankopen in Balk. We maakten plannen voor een volgend bezoek in de mooiere en grotere huisjes aan het meer, samen met vienden of familie en dat zegt alles over onze ervaring in de Pharshoeke in Heeg.

We hadden een uitermate gezellige terugreis op plekken bij de nooduitgang, tegenover een last-minut-IPB familie op de klapstoelen. Dit keer reisde Beatriz met ons terug om alvast wat sfeer te proeven voordat Yvonne, Martien en Maarten kwamen. Ruben en Beatriz vermaakten zich samen alsof we niet al twee jaar ergens anders wonen. Yvonne,Martien en de kids vertrokken eerst, naar alle toeristenplaatesen waar wij helaas nog steeds niet geweest zijn en die nu toch ernstig overwogen moeten worden voordat het avontuur voorbij is. Zelfs Vegas hebben we nog steeds niet aangedaan.











We zagen elkaar weer in Sea World in San Diego , waar traditiegetrouw in de Merkies familie weer een reuze orka gewonnen diende te worden, die natuurlijk ook dit keer niet meereisde overzee. Heel grappig allemaal!! Het was Ilana, die met ons mee reisde op vakantie, die dit jaar het ringetje over de fles mikte. Gelukkig hadden we een soort voorgevoel en waren we dit keer met de Toyota Sienna bus op stap gegaan en was het iets comfotabeler verder reizen voor de kids dan vorig jaar. Aangezien het Ilana was die de ring gooide, verblijft de orka nu in Half Moon Bay, lekker dicht bij de oceaan. Ik heb haar vader niet gesproken sindsdien. (Voor wie deel I van het orka verhaal heeft gemist: De orka is ongeveer 2 meter lang).
In San Diego bezochten we ook Wiegert's nieuwe neefje Gavin. Een schattig, lief, klein ventje. Otto en Leslie trakteerden ons op een lekkere chili. Zo langzamerhand krijgen we toch een een klein familieclubje om ons heen in California.

De tweede vakantie week in Big Bear, werd langzamerhand steeds verder ingekort en uiteindelijk waren we dinsdag alweer terug in San Mateo voor Ruben's introductie op de Highschool. Zo konden we ook nog even genieten van het laatste bezoek van de familie De Groot en Merkies. Alle kinderen samen in de family room maakte de nacht wat kort, maar was geloof ik wel erg gezellig. Toen iedereen vertrokken was hebben Ruben en ik een middagje op de bank doorgebracht met ijs en TV. Het was ineens erg stil in huis! Maar gelukkig kregen we nog een toetje in de vorm van Jan-Marc Adelheid, Tessel en Sjoek. Lieve vrienden die we al lang niet meer gezien hadden en met een RV de staat rond reisden. We voegde nog meer "must-go" plekken toe aan onze reisplannen en genoten van alle verhalen.

Uiteindelijk ging Ruben naar school en Wiegert terug aan het werk. Suzanne en ik verzonnen van alles om ons te vermaken. We bouwden zelfs pinata's van papier-marche voor mijn verjaardag. Ik maakte het huis schoon, reorganiseerde alle kasten en laadjes, waste alle was en begon aan twee nieuwe blogs om mijn schoolervaringen te bewaren. Ik begon zelfs aan het schoonkrabben van de voegen in de badkamer. Afijn, het moge duidelijk zijn. Het was de hoogste tijd om weer aan de slag te gaan. Voor Suzanne om haar vriendinnen weer te zien en voor mij om weer met collega's op te trekken en te doen waar ik plezier in heb. De zomer was heerlijk, crazy en bijna endless, bijna.

donderdag 23 juli 2009

Again, back home

Het is naar stil in huis. Suzanne is op paardenkamp, Wiegert zit te werken, Ruben heeft zich terug getrokken op zijn kamer om zijn contacten in de US op te frissen en ik mis ons gezellige bezoek van de familie De Groot/Merkies. Zij zijn net vertrokken en nu onderweg naar Yosemite en verder. Over ongeveer 10 dagen zien we ze weer in San Diego. Ik twijfel tussen het broodnodige schoonmaken van de keukenkastjes, Spaans opfrissen voor de nieuwe cursus begint, zwemmen om de conditie op peil te houden, of gewoon lekker in de tuin met de laatste Harry Potter, nadat de interesse weer is opgewekt na de film van deel 6. Ik vrees het ergste voor de keukenkastjes.

Het bezoek aan Nederland was een heerlijke en intensieve periode van bijkletsen met familie en vrienden, waarbij het afscheid soms weer zwaar viel. Als altijd te kort en onvolledig. Gevolgd doo een ontspannende periode in Friesland, waar we ondanks de regen genoten van de Friese dorpjes, het water, de slootjes en de terrasjes. Heerlijk. Rode draad deze zomer was de vraag hoe lang we nog wegblijven. Dit hete hangijzer zal eerstdaags toch eens naar beneden moeten vallen. Vooralsnog doen we nog even net of er niets aan de hand is en negeren we het onderwerp zo lang het nog kan en koesteren we onze besluitelooshied.

Intussen heeft de top van Californie onder leiding van Schwarzeneggert eindelijk het budget rond waarin een gat van 26 miljard dollar moet worden gedicht. Dit gaat voornamelijk gebeuren door middel van bezuinigingen, want belastingverhoging blijft een vies woord, vooral tijdens de huidige recessie. Aangezien 40% van het overheidsbudget op gaat aan het onderwijs zullen daar uiteraard de grootste bezuinigen vallen. Zodoende blijf ik sceptisch over het feit of mijn baan het komende jaar nog wel bestaat, wat ik erg jammer zal vinden als dat inderdaad het geval zal zijn. Uiteraard komt ook de gezondheidsverzekering onder vuur te liggen en hoe dat rijmt met de landelijke plannen van verbetering van de gezondheidszorg voor iedereen blijft nog even onduidelijk. Bovendien schijnt het dat een bezuiniging op het gevangenissenbudget nog steeds roet in het eten kan gooien. De republikeinen zijn er niet van gecharmeerd als er voortijdig een groot aantal ongevaarlijke gevangenen losgelaten worden als gevolg hiervan. Als het budget dan weer van tafel geveegd wordt komen we met z'n allen in de problemen. Het zal niet de eerste keer zijn dan overheidsgebouwen en zelfs scholen tijdelijk gesloten worden.

De San Mateo High School plant er intussen lustig op los alsof er niets aan de hand is. Vorige week haalden we een dik informatiepakket op waaruit bleek dat er 12e augustus een verplicht bijeenkomst is voor freshmen. Jammer want wij zouden pas de 13e weer thuis zijn. Weer een dagje eerder naar huis. Fijn al die informatie op het laatste moment. Leuk nieuws was het plan om de hele muziekafdeling mee te nemen op een cruise in de voorjaarsvakantie in april, waar de studenten een aantal keren op het schip zullen optreden voor de andere gasten. Het schip verstrekt van San Diego en vaart vervolgens naar Cabo San Lucas en Ensenada in Mexico. Uiteraard gaan hier een aantal fundraisers aan vooraf, want de kosten zijn niet gering en moeten door de studenten zelf worden opgebracht. In ieder geval iets om naar uit te kijken. Suzanne kijkt nog helemaal nergens naar uit, behalve haar uiteindelijk terugkeer naar Nederland. Hopelijk zal de trip naar San Diego en het weerzien van haar vriendinnen haar weer een beetje opvrolijken.

Tot zover het laatste nieuws uit San Mateo, adios!

dinsdag 16 juni 2009

Einde van het schooljaar














Daar sta ik dan. Het is midden in de nacht. Iedereen slaapt lekker en ik sta in de badkamer te snotteren. Wie wordt er nu ziek! Vrijdag, direct de eerste dag van mijn vakantie gebeurde het, snotteren niezen, koude rillingen. Maar we blijven positief denken: Beter nu dan straks. Suzanne poetst druk alle deurposten af met Glorixdoekjes om te voorkomen dat de rest van de familie ook ziek wordt. De mogelijkheid van de swine flu laten we gemakshalve maar even buiten beschouwing, daar valt toch niets tegen te doen en globale verspreiding is toch al een feit. Het zal wel een bug van de kleuters op school zijn, die de laatste weken af en aan ziek werden gemeld en op de laatste dag allemaal aanwezig waren voor de graduation, want ook kleuters graduaten, of ze nu volgend jaar door gaan naar groep 1 (3) of niet. Graduationhoedje op en diploma in de hand werd de pledge opgezegd en "this land is your land, this land is my land" gezongen, gevolgd door een lekker farmersontbijt. We gingen zonder jas naar buiten, want rennen was wel even nodig na al dat gedoe, met de ouders erbij en dat terwijl het in Nederland nu lekkerder weer is dan boven in de Highlands, brrrr. Vandaar waarschijnlijk het zomergriepje. Het jaar op de Highlands is afgesloten en ik mag volgend jaar weer terug komen. Wie had dat gedacht? In welke hoedanigheid is nog onduidelijk. Ik wacht het wel af en hoop dat het budget mijn plan blijft ondersteunen.

Borel graduation.
Orkestbak van het Performing Arts Center San Mateo. Het blondje rechts is Charlotte.












Ruben is nu ook officieel middle school af. Vorige week dinsdag was de officiele graduation. Zo'n 300 eight graders in nachtblauwe gawns. Sommigen behangen met Hawaiiaanse orchide kettingen en dollarkettingen. De meeste dames met zorgvuldig gecoiffeurde haren en super hoge Amerikaanse hakken. Onder de gawn droegen ze stuk voor stuk prachtige cocktail jurkjes bleek later. Ze schreidden twee aan twee de zaal binnen, het podium op. keken elkaar even aan en zochten hun plaats op het podium, dat na een halfuurtje volgepakt zat met 13 en 14 jarigen, die eruit zagen alsof ze van de haighschool kwamen. In de orkestbak speelden de 6th en 7th graders een half uur achtereen hetzelfde deuntje en ik zag mrs. Rasmussen, de muziekleerkracht, wanhopig achterom kijken of er al een einde aan de rij kwam. Na de toespraken werden de leerlingen een voor een opgenoemd en kregen een hand van Mr. Cosmos, de directeur. Tijd voor foto's en meer foto's. Het meisje op de foto is Hazel en is niet Ruben's vriendin. Dat even voor de duidelijkheid. De andere meisjes zijn wel Suzanne's vriedinnen Ilana en Natalia.
Stoelen, stoelen, stoelen, studenten, studenten, studenten












Ruben op weg naar het podium Aandacht voor het volkslied












Counselor mrs. Cara Wharton leest de namen voor en principal mr. Cosmos schudt de handjes.












Hazel, hair en heels, onderweg naar buiten pfff, klaar. En, nee geen koppel!















Kusje van mams en aandacht van de meisjes.

dinsdag 2 juni 2009

eindelijk weer nieuws











Het heeft een eeuwigheid geduurd, noem het maar writersblog, maar we zijn eindelijk weer in de lucht. OK, na bijna twee jaar gaat het leven ook hier gewoon zijn gangetje. Om half acht vliegt het grootste deel van de familie met een broodtrommeltje onder de arm de deur uit naar school. Wiegert blijft meestal eenzaam achter maar wordt gelukkig voortdurend beziggehouden door allerlei potentiele kopers aan de andere kant van de telefoonlijn. Soms lunchen we samen en om kwart over drie komen de kids weer thuis en dan begint mijn taak als taxichauffeur. En dat laatste was de laatste tijd een flinke klus, aangezien Suus meedeed aan het trackprogramma. Track in de zin van rennen. Eerst een maand bijna iedere anderhalf uur trainen, daarna aangevuld met proefwedstrijden op de atletiek baan van de Carlton highschool. 30 garden celcius, stromende regen, niets hield ze tegen. Daarna werd het chauffeuren aangevuld met tijd doorbrengen op de tribune tot de dames aan de beurt waren op hun afstand. 50, 75, 100, 200, 400, 800 meter, de mile, onderverdeeld in meisjes, jongens, 6th, 7th, 8th grade, en verspringen tussendoor. Aangezien Suzanne en haar vriendinnen naar aan twee onderdelen meededen was het dus voornamelijk wachten. Het wachten werd echter beloond toen Suzanne en Emmaline zich kwalificeerden voor de 200 en 400 meter en Charlotte voor de mile. De finale vond plaats op de atletiekbaan van de Colllege van San Mateo, op de rand van de heuvel met uirzicht over de baai, compleet met fotofinish. Volgens Charlotte was het de mooiste dag van hun leven.

Negen middleschools deden mee en alleen de eerste 6-9 mochten naar de finale. Charlotte presteerde een mooie 5e plek op de mile (4 rondjes). Emmaline een 2 en 3e plek op de 200 en 400 meter, en Suus twee gouden plakken op dezelfde afstand. Dat wordt moeilijk kiezen volgend jaar als ze mee wil doen met de drama voorstelling, want track en de voorstelling zijn op het zelfde moment. Afijn, zoals jullie begrijpen zijn we natuurlijk reuze trots op onze Bolt. Zie hier de plaatjes. Voor al het andere nieuws: lees door onde frogs en Hawaii, totdat het TV nieuws verschijnt.
uitzicht op de San Mateo bridge de meisjes en Mr. Trubeau, gymleraar
Windy in de heuvels en de winnaars zijn ...

maandag 1 juni 2009

Hawaii, Kauai

Vlieland heeft een concurrent. Ik heb nu aan iedere kant van de wereld een favoriet eiland. mmm. Wie herinnert zich nog de jaloersmakende plaatjes? En dan in het echt. Vorige week probeerde iemand nog het tegendeel te beweren. Er zouden ratten, termieten en kakkerlakken zijn. Alles is hartstikke duur. De huizen staan op palen zodat het ongedierte niet naar binnenkruipt en natuurlijk voor als er weer eens een hurricane is. En natuurlijk regent het er vaak. Maar als het regent blijft het toch lekker warm en de regen maakt het eiland schitterend groen en als het hard geregend heeft zijn er overal watervallen. En ja, duur was het zeker, maar ja, hoe vaak en hoe lang zijn we nou helemaal op Hawaii, dus tocj maar in die helicopter. Een als de regen stopt is er overal strand en oceaan. In die oceaan vind je de prachtigste vissen en........ waterschilpadden. Nemo is er niets bij. Natuurlijk loopt iedereen op flip flops. Je kunt er ongeneerd in je kleurigste bloemenjurk lopen, met een bloem in je haar erbij. Je kunt boottochten maken en walvissen zien, en natuurlijk dolfijnen.

Er zijn mangobomen, bananenbomen en natuurlijk aananasbomen. En hanen, vandaarde bijnaam roosterisland. En surfers en surfers. Wat er ook gaat gebeuren. Vlieland moet nog even wachten, hoe dan ook gaan we nog eens terug, voor surflessen, hikes, boottochten, strand en golven.

Ja ik weet, er zijn nog een paar andere eilanden op Hawaii en Maui schijnt ook mooi te zijn, maar mijn hart is al verloren. Sorry, Vlieland zal nog even op ons moeten wachten.

Afijn, kijk zelf maar :









Jumping Frogs















Het is 35 graden op het Californische platteland. Op het podium voor ons staat een grote ronde stip en een grote halve cirkel geschilderd. De halve cirkel geeft de 17 feet lijn aan. Achter de stip staat de kampioen van vorig jaar. In zijn rechterhand houdt hij een grote kikker in zijn nekvel. zijn poten bungelen een halve meter boven de grond. Dan laat hij de kikker vallen en in een reflex maakt de kikker een reuze sprong in de richting van de cirkel. de man op zijn knieen er achteraan stampend en schreeuwend. Zo doe je dat. Iedereen kan het. Bij de witte partytent kun je je inschrijven voor de funrace (4 $), of voor een geregistreerde race (7 $). Aangezien onze ervaring met kikkers minimaal is schrijven we ons in voor de funrace. For the record: het record staat op 21,5 feet (30 cm).

De kikkers worden door de organisatie zelf aangeleverd. En, nee dat is niet zielig. Er worden steeds 10 kikkers aangeleverd, ze springen een keer en mogen dan uitrusten in de lekkere koele tent. Ze hebben het beter dan wij in deze hitte. De naam van de kikker mag je zelf verzinnen en "ridder Jumps a lot" was de leukste van de dag.









We zijn op de coutyfair van Angelscamp, 150 mile landinwaarts. Waar je kijkt zie je motorrijders en mannen en vrouwen met cowboyhoeden en cowboylaarzen. Die laarzen en hoeden kun je ter plekke volop aanschaffen. We kijken naar de rodeo, waar 3 cowboys of girls 3 kalveren met hetzelfde nummer uit de groep moeten selecteren en in een hok jagen. De lucht van corndogs en burgers hangt zwaar in de lucht. Je kunt een tatoe laten zetten en je schaap of varken laten keuren. OK, je moet het niet iedere week doen, maar leuk is het wel. Na deze warme, stoffige dag hadden we wel een duik in het meer verdiend.




















Whites Pine. Recreatiegebiedje bij Arnold. Suus samen met Emmaline.

zondag 29 maart 2009

TV nieuws

Sommige mensen blijven op de hoogte van het minder belangrijke laatste nieuws in de wachtkamer van de huisarts of bij de kapper. Ik blijf op de hoogte tijdens het strijken. Dit onaangename karweitje is altijd een stuk leuker met de TV aan. Overdag komt er van alles voorbij, heren figuurschaatsen, het laatste nieuws uit Hollywood en de nieuwste manieren om eindelijk dat perfecte figuur te krijgen zonder enige moeite what so ever. Daar ergens ontdekte ik een speciale vrouwenzender waar Erin Brockovich (je weet wel van die film met miss Julia Roberts) haar eigen programma heeft en verhalen over opmerkelijke vrouwen vertelt die het recht in eigen hand hebben genomen. Tijdens het reclameblok vernam ik dat er nu ook een film is gemaakt door de moeder van Natalee Holloway. (Al dan niet vermoord door de figuur Pieter vender Sloet). Volgens de aankondiging om ouders te waarschuwen voor de gevaren die onze kinderen lopen. Net als bij andere films die gemaakt worden over tragische gebeurtenissen kan ik me nooit aan de indruk onttrekken dat er tegelijkertijd een leuke winst wordt gemaakt over de rug van de slachtoffers. Maar he, wie ben ik, misschien gaat het geld wel naar een goed doel.

The no 1 Ladies Detective Agencie. Ook in Nederland Binnenkort?


Leuk nieuws op deze zender kwam van de aankondiging van de verfilming en de serie van Alexander McCall Smith's boeken "the no1 Ladies Detective Agencie". Een serie van de BBC die nu ook in de US op TV komt. Ik heb genoten van de door vriendin Anneke warm aanbevolen boeken van deze schrijver en kijk uit naar de serie. Nu maar hopen dat ik tussen de honderden zenders deze ene weer kan achterhalen, zeker nu we weer een nieuw kastje hebben van AT&T in plaats van Dish Network. Maar waarschijnlijk gaan de kinderen mij wel helpen met het automatisch opnemen zodat ik lekker kan kijken wanneer ik wil en de irritante reclameblokken kan doorspoelen. Jongens, hebben jullie nog iets te strijken vandaag?

A dutch touch in de US

Eigenlijk heel bijzonder dat we op een plek, waar het tien van de twaalf maanden gemiddeld boven de 20 C is, wel twee ijsbanen hebben op minder dan 15 minuten rijden. Weliswaar geen buitenbanen, maar toch. Gisteren had Suzanne een verjaardagspartijtje op een van deze banen in Belmont. Tijdens het afleveren van onze dochter raakte ik in gesprek met iemand die vroeg waar ik vandaan kwam. Helaas gaat dat Amerikaanse accent bij mij niet meer lukken. Daar heb ik me intussen maar bij neergelegd.

Wat leuk uit Nederland! Daar had hij familie wonen. Hij kende toevallig een andere Nederlandse man die ook aan het schaatsen was. Een blik op de baan en ja hoor, geen twijfel mogelijk. Een lange man met groen wollen trui, warrig grijs haar en klein rond metalen brilletje schaatste braaf rondjes op zijn hockeyschaatsen. De Hollander! Het kon niet missen, aangezien hij de enige was op de hele baan die, lichtjes voorovergebogen, met zijn handen op zijn rug schaatste. Een echte Hollander verloochent zijn afkomst niet. Noren of niet, de juiste schaatshouding zit blijkbaar ingebakken. Even later zag ik Suzanne met een hand op de rug haar rondjes maken. Was het nieuws intussen tot de baan doorgedrongen of was het bij haar ook een aangeboren cq aangeleerde Nederlandse tik?

's Avonds leverden we onze dochter af bij haar vriedinnetje Ilana voor een logeerpartijtje. De Russiche vriend van haar moeder liet trots de foto's zien van zijn kortstondige beozke aan Amsterdam, onderweg van San Francisco naar Moskou. Ach Amsterdam met zijn rondvaartboten en fietsen, de wind en de regen! Ja allemaal typisch Nederlands. Een foto liet een gemotoriseerde bakfiets zien met windschermpje compleet met ruitenwisser. Ja, echt waar niets bijzonders in Nederland en inderdaad helemaal legaal, niets gevaarlijks aan, echt niet. Uiteraard moesten we ook de schaamteloze foto's aangeschouwen van de zendenloosheid in onze hoofdstad, waarvan wij intussen zo weinig onder de indruk zijn dat we ons afvragen waarom daar in hemelsnaam zoveel fot's van gemaakt moeten worden. En dit alles onder het genot van geimporteerd Hollands bier (Peter's Brand, Dutch classic uit Breda, ooit van gehoord?, het goedkoopste Hollandse bier verkrijgbaar bij Trader Joe's. Een echte Rus laat zijn gasten niet zonder alcohol de deur uitgaan. Proost!

dinsdag 24 maart 2009

Zomerplanning


En daar is dan onze zomerplanning


De kinderen en ik komen 21 juni op zondag aan in Nederland.

Wij gaan een hotel boeken in Zandvoort, dus onderdak is in ieder geval voor 2 personen geregeld. De ervaring leert dat logeerpartijen er meestal voor zorgen dat een derde bed voortdurend ongebruikt blijft.

Uiteraard gaat Suzanne en ik in ieder geval donderdag naar de Voorwegschool om de musical bij te wonen. Aangezien de meeste scholen nog niet uit zijn gaan Ruben en ik samen ook gezellige dingen ondernemen en intussen zal hij zelf ook met zijn vrienden contact opnemen om te zien of hij een en ander kan afspreken.

In het weekend van 27 en 28 juni gaan we 2 dagen naar Zoutelande om mijn ouders op te zoeken.

Maandag, dinsdag en woesdag zijn nog niet ingevuld, maar donderdag 2 juli komt Wiegert aan in Nederland (Jippie, net op tijd om samen onze trouwdag te vieren op de 4e).

De 3e vertrekken we dan naar Friesland, Heeg om een weekje samen vakantie te vieren. De 10e en de 11e gaan we bij Carla en Stijn en Ineke op bezoek.

De 11e slapen we in het Courtyard in Hooddorp zodat we de 12e klaar zijn om samen met Beatriz de terugreis te aanvaarden.

Terug in de US heeft Ruben op de 25e en de 26e een Zappa concert voor diegenen die in de buurt zijn.

De 31e juli vertrekken we met de auto naar San Diego en Big Bear voor nog een staartje vakantie en komen dan de 14e weer terug zodat Ruben de 17e weer naar school kan. Suus en ik mogen dan nog even vakantie vieren en gaan pas 31 augustus weer naar school.

Leuke ideeen, tips e.d. zijn welkom,

Veel warme groetjes an ons allemaal

Juryduty


Met enige schrik bekeek ik vorige week de envelop met een summon van de Justice Department. Na de verlopen (en intussen hoogopgelopen) parkeerbon uit Dongen van vorige zomer begon ik me een beetje ongemakkelijk te voelen. De summon bleek een oproep voor deelname in de jury bij een rechtzaak. Vertelde Grisham me niet in al zijn boeken dat je ingeschreven moet zijn om te stemmen voordat je ook mag deelnemen in een jury? Blijkbaar worden voor iedere rechtzaak willekeurig een aantal mensen getrokken uit het stembestand en uit het bestand van de rijbewijzen. Aha! Met gemengde gevoelens bekeek ik de oproep. Waarschijnlijk kon ik er gemakkelijk onderuit komen, maar zou het niet een super interessante ervaring zijn om dat eens mee te maken? Tegelijkertijd realiseerde ik me het moeilijk het moet zijn om zelf het recht in handen te nemen. Is het geen rustgevend gevoel om deze zaken over te laten aan een rechtbank? Natuurlijk klagen we voortdurend over de te lage straffen bij grote misdrijven, maar als je zelf een van degenen bent die uitspraak doet over schuld en straf en dus verantwoordlijk bent voor het lot van een ander dan voelt dat toch ineens anders. Van te voren is niet duidelijk wat voor zaak er voorkomt. Stel je voor dat het een moordzaak betreft.

Bij nader inzien ben ik toch blij dat het feit dat ik geen citizen ben niet alleen een excuus is maar ook onwettig is voorzover het jury duty. Jammer van de gemiste kans, maar als ik de kranten erop na sla slaap ik toch rustiger als ik niet beschikbaar ben voor juryduty.