Daar sta ik dan. Het is midden in de nacht. Iedereen slaapt lekker en ik sta in de badkamer te snotteren. Wie wordt er nu ziek! Vrijdag, direct de eerste dag van mijn vakantie gebeurde het, snotteren niezen, koude rillingen. Maar we blijven positief denken: Beter nu dan straks. Suzanne poetst druk alle deurposten af met Glorixdoekjes om te voorkomen dat de rest van de familie ook ziek wordt. De mogelijkheid van de swine flu laten we gemakshalve maar even buiten beschouwing, daar valt toch niets tegen te doen en globale verspreiding is toch al een feit. Het zal wel een bug van de kleuters op school zijn, die de laatste weken af en aan ziek werden gemeld en op de laatste dag allemaal aanwezig waren voor de graduation, want ook kleuters graduaten, of ze nu volgend jaar door gaan naar groep 1 (3) of niet. Graduationhoedje op en diploma in de hand werd de pledge opgezegd en "this land is your land, this land is my land" gezongen, gevolgd door een lekker farmersontbijt. We gingen zonder jas naar buiten, want rennen was wel even nodig na al dat gedoe, met de ouders erbij en dat terwijl het in Nederland nu lekkerder weer is dan boven in de Highlands, brrrr. Vandaar waarschijnlijk het zomergriepje. Het jaar op de Highlands is afgesloten en ik mag volgend jaar weer terug komen. Wie had dat gedacht? In welke hoedanigheid is nog onduidelijk. Ik wacht het wel af en hoop dat het budget mijn plan blijft ondersteunen.
Borel graduation.
Orkestbak van het Performing Arts Center San Mateo. Het blondje rechts is Charlotte.
Ruben is nu ook officieel middle school af. Vorige week dinsdag was de officiele graduation. Zo'n 300 eight graders in nachtblauwe gawns. Sommigen behangen met Hawaiiaanse orchide kettingen en dollarkettingen. De meeste dames met zorgvuldig gecoiffeurde haren en super hoge Amerikaanse hakken. Onder de gawn droegen ze stuk voor stuk prachtige cocktail jurkjes bleek later. Ze schreidden twee aan twee de zaal binnen, het podium op. keken elkaar even aan en zochten hun plaats op het podium, dat na een halfuurtje volgepakt zat met 13 en 14 jarigen, die eruit zagen alsof ze van de haighschool kwamen. In de orkestbak speelden de 6th en 7th graders een half uur achtereen hetzelfde deuntje en ik zag mrs. Rasmussen, de muziekleerkracht, wanhopig achterom kijken of er al een einde aan de rij kwam. Na de toespraken werden de leerlingen een voor een opgenoemd en kregen een hand van Mr. Cosmos, de directeur. Tijd voor foto's en meer foto's. Het meisje op de foto is Hazel en is niet Ruben's vriendin. Dat even voor de duidelijkheid. De andere meisjes zijn wel Suzanne's vriedinnen Ilana en Natalia.
Stoelen, stoelen, stoelen, studenten, studenten, studenten
Ruben op weg naar het podium Aandacht voor het volkslied
Counselor mrs. Cara Wharton leest de namen voor en principal mr. Cosmos schudt de handjes.
Hazel, hair en heels, onderweg naar buiten pfff, klaar. En, nee geen koppel!
Kusje van mams en aandacht van de meisjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten