Eigenlijk is het laatste nieuws al een tijdje duidelijk, alleen niet uitgesproken. Het is een van die momenten in het leven waarop niemand echt het juiste antwoord weet en we gewoon in de stroomversnelling springen en kijken wat er gebeurt, wetende dat we aan het einde van de stroomversnelling allemaal weer in dat brede diepe stuk van de rivier terecht komen waar we op elkaar wachten en rustig aan verder peddelen. Ook wetende dat aan de kant altijd een paar mensen staan om je aan te moedigen, je uit het water te vissen als het nodig is... ;-), of het beter weten.
Hoe, waar of wanneer weten we nog niet precies, maar Suzanne en ik komen dit jaar naar huis. Het lijkt voor Suus nu het beste moment om de overstap naar het Nederlandse onderwijs systeem te maken. We wachten op reactie van het Coorhert in de hoop dat Suzanne daar geplaatst kan worden. Ze is supergemotiveerd Frans aan het leren en is klaar voor de volgende uitdaging. Als ik terug denk aan hoe ze het hier heeft klaargespeeld heb ik er alle vertrouwen in dat ze ook deze stap aan kan.
Ik heb intussen een sollicitatie gestuurd aan de Stopoz, het overkoepelend orgaan voor openbare scholen in Heemstede e.o. in de hoop op een leuke baan als juf, waar ik reuze zin in heb, omdat ik al die nieuwe ervaringen heb opgedaan hier, omdat ik anders de rest van de familie te veel ga missen als ik te weinig omhanden heb en omdat ik niet voor niks drie jaar in de avonduren naar school ben geweest en het straks te laat is om daar nog iets mee te doen. Zegt het voort!
Wiegert wil uiteindelijk wel terug naar Nederland maar voorlopig gaan zijn zaken bij Tridion te voorspoedig om te laten lopen. Hij is bovendien met allerlei zijpaden bezig, waar hij zijn ziel en zaligheid in legt en zolang er geen heel bijzondere optie in Nederland voorbijkomt, op korte termijn, is het voor hem geen optie om terug te komen.
Ruben is onze rockster in spee. Met rocksterren weet je het nooit, maar voorlopig staan de sterren voor hem hier beter dan in het bewolkte Europa. We gunnen hem de kansen die hij moet pakken, wat het ook moge brengen.
En zie hier het dillema. Ja, het weer zal reuze tegenvallen. Ja, we gaan elkaar reuze missen. Ja, het wordt een hoop heen en weer gereis. Nee, het is niet optimaal. Nee, we weten nog niet hoe het het jaar daarna gaat lopen, en nee, we gaan absoluut niet uit elkaar, in tegendeel!
We zien nog wel hoe het gaat met onze spullen en het huis. Suus en ik huren wel iets in de buurt als het nodig is, we redden ons wel voorlopig. En daarmee is eigenlijk alles gezegd wat ik erover weet op dit moment. We zien jullie wel aan de kant staan! Lachen en zwaaien zouden de puinguins zeggen. (Madagascar).
Liefs van Anja en de rest.
1 opmerking:
Okay, and where art thou now?!!
Zéér binnenkort bereikt gij een aanvallige leeftijd en graag zou ik je feliciteren, maar waar kan ik je bereiken?
Liefs, Patty
Een reactie posten