Met enige schrik bekeek ik vorige week de envelop met een summon van de Justice Department. Na de verlopen (en intussen hoogopgelopen) parkeerbon uit Dongen van vorige zomer begon ik me een beetje ongemakkelijk te voelen. De summon bleek een oproep voor deelname in de jury bij een rechtzaak. Vertelde Grisham me niet in al zijn boeken dat je ingeschreven moet zijn om te stemmen voordat je ook mag deelnemen in een jury? Blijkbaar worden voor iedere rechtzaak willekeurig een aantal mensen getrokken uit het stembestand en uit het bestand van de rijbewijzen. Aha! Met gemengde gevoelens bekeek ik de oproep. Waarschijnlijk kon ik er gemakkelijk onderuit komen, maar zou het niet een super interessante ervaring zijn om dat eens mee te maken? Tegelijkertijd realiseerde ik me het moeilijk het moet zijn om zelf het recht in handen te nemen. Is het geen rustgevend gevoel om deze zaken over te laten aan een rechtbank? Natuurlijk klagen we voortdurend over de te lage straffen bij grote misdrijven, maar als je zelf een van degenen bent die uitspraak doet over schuld en straf en dus verantwoordlijk bent voor het lot van een ander dan voelt dat toch ineens anders. Van te voren is niet duidelijk wat voor zaak er voorkomt. Stel je voor dat het een moordzaak betreft.
Bij nader inzien ben ik toch blij dat het feit dat ik geen citizen ben niet alleen een excuus is maar ook onwettig is voorzover het jury duty. Jammer van de gemiste kans, maar als ik de kranten erop na sla slaap ik toch rustiger als ik niet beschikbaar ben voor juryduty.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten