maandag 9 februari 2009

En we noemen hem Miles.


Mijn eerste babyshower. Dat maak je niet meer zo vaak mee op mijn leeftijd, maar ik was zeer vereerd met de uitnodiging. Meg, de moeder van Claire, is zwanger. Claire is een vriendinnetje van Suzanne, de oudste van 3 zusjes. Weinig is nog prive aan zwangerschappen tegenwoordig. Als je denkt dat het al heel bijzonder is dat je van te voren weet of het een jongetje of een meisje wordt, hier weet dan ook iedereen dat de volgende dag en wordt al vrij snel daarna de naam bekend gemaakt. Miles dus.

De uitnodiging kwam in de vorm van een luier van de vriendin met het mooiste huis, zodat de shower mooi gecombineerd kon worden met de rondleiding. Bij de ingang kregen we door de lieftallige zusjes een veiligheidsspeld en iedere keer als je door iemand anders op het woord “baby” werd betrapt moest je de speld afgeven. Iedereen was blij de speld binnen de kortste keren aan de meisjes kwijt te raken. Omdat Meg ook niet meer zo’n jonge moeder is en goed ingebed is in het moedercircuit werd de babyshower druk bezocht. Zeker 30 vrouwen met grote lichtblauwe pakketten stroomden binnen. De pakketten vormden al snel een grote berg en er werd druk gekletst. Er waren schattige witte cupcakes en limonade. Het huis was schitterend en Meg zag er geweldig uit. Maar na 45 minuten tussen 30 vrouwen wordt ik wel een beetje zenuwachtig, zeker als ik ze niet zo goed ken allemaal. Gelukkig werd ik na een uurtje gered door Wiegert en Suus voor de volgende zaterdagse activiteit.

Meg is vast goed verwend. Maar ik vind het wel jammer dat ik nu niet weet wat er allemaal in de pakjes zat. Nu is het wachten op Miles in person. Hij krijgt vast een prima leven met drie lieve zorgzame zusjes, een blije voetbal vader en een supermoeder die niet voor niks de grootste SUV rijdt die er bestaat met achterop geen nummers maar “MEGOMOM”

Geen opmerkingen: