dinsdag 17 februari 2009

Mijn eerste schooldag

Met gemengde gevoelens beleefde ik mijn eerste schooldag. Het voelde raar om weer naar school te gaan zonder van te voren in mijn hoofd steeds bezig te zijn met hoe ik de dag ga aanpakken. Welke knutsel, wat te doen tijdens gym, kunnen we vandaag naar buiten etc. etc. Nu ben ik niet de juf, maar "slechts" iemand die komt helpen en dat voelt een beetje alsof ik stagiaire ben, maar dan gelukkig zonder de druk van de beoordeling achteraf. Tot nu toe beperkte mijn kleuterervaring zich voornamelijk tot mijn eigen kleutertijd (vaag!) en tot de Voorwegschool in Heemstede dus ik was ook best nieuwsgierig hoe anders het zou zijn.

Al na een paar minuten bleek dat de kinderen hier niet anders zijn dan de kinderen in Nederland. Een paar bijdehande meisjes vooraan met hun hand in de lucht, een paar stille, die het ook wel weten, een paar drukke wiebeljongetjes en vanalles daartussen in. Het klaslokaal ziet er vol en rommelig uit en dan bedoel ik niet gezellig rommelig. Het deed me denken aan de klas van Mister Silver, Suzanne's klas van vorig jaar. Het zal even duren voordat ik daar mijn weg vind.

Mijn taak bestaat uit het begeleiden van twee jongetjes die storend of afwijkend gedrag vertonen, zich slecht kunnen concentreren en moeite hebben met veranderingen. Mijn eerste indruk is dat de kinderen al vrij snel een stempel krijgen opgedrukt, zodat extra handen in de klas vrijkomen. Laten we zeggen dat het gedrag niet veel erger is dan ik al ben tegengekomen in mijn eerdere klassen.

Aan het begin van de ochtend werd de groep in tweeen gesplitst en ging de ene helft van de groep gymen en de andere helft de letter G leren en andersom. Vlak daarna werden de twee jongetjes meegenomen voor een kwartiertje taal/spraaktraining. Tot mijn verbazing kwam er halverwege de ochtend iemand van een buitenschoolse instantie om ook voor een uurtje de twee jongetjes te begeleiden, waarvoor ik ben aangenomen. Dat is dan de expert. Wauw, ik zou er zelf een beetje autistisch van worden, al die aandacht. Het laatste uur van de ochtend gingen we naar de bieb en het computerlab waar de groep weer werd opgeslitst. Een computerjuf gaf de kleintjes computerles en de bibliotecaresse las een boek voor, terwijl de juf kinderen apart nam om te toetsen. De bibliotecaresse werd ondersteund door twee ouders die met de kinderen de letter G gingen schrijven op een velletje papier met voorgedrukte gestippelde g's.

Eerst dacht ik dat de Nederlandse leerkrachten jaloers zouden zijn op al die ondersteuning, maar bij nader inzien denk ik dat het ook wel eens teveel kan zijn voor de kinderen, en zeker ook voor de juf. Totaal telde ik die dag 9 volwassen waar de kinderen mee te maken kregen, weliswaar niet allemaal een op een, maar toch. Het zal nog wel een beetje wennen zijn en waarschijnlijk zal het wel zo gaan dat de onderlinge taken een beetje verdeeld zullen worden, maar eerlijk gezegd voelde ik me vandaag een beetje overbodig en dacht ik met weemoed terug aan mijn eigen groepje.

1 opmerking:

Manon zei

Jeetje, zoveel begeleiders op 1 dag, dat is inderdaad een beetje overkill. Maar daar zijn ze hier sowieso wel van ;o)