POWER OUTAGE

Als er iets is dat de Californians uit hun ritme brengt is het wel regen en wind. Wordt het water in Nederland eerlijk verdeeld over het hele land omdat het overal helemaal plat is, hier gutst het water van de heuvels naar het laagste deel. Soms is dat de straat. In mijn geval Chrystal Springs. Van toevoeging Ave of street ben ik even niet helemaal zeker want die wordt nooit door iemand gebruikt. De gemeente zet braaf hekjes midden op de weg op plaatsen waar het water door de putten naar boven komt en over de weg gutst. Gelukkig is het hier nooit zo extreem als zuidelijker in de buurt van LA waar op de plaatsen waar kort geleden nog bosbranden woedden nu de overblijfselen daarvan samen met de aarde over de weg naar beneden zakken.
Gelukkig hebben ze bij mij op school na jaren pappen en droogmaken vlak voor het regenseizoen een belangrijke lekkage echt gerepareerd, zodat de reuzefohn eindelijk uit het lokaal kan worden gehaald en de lucht van natte kaplaarzen een beetje kan wegtrekken. Het probleem van “wat doen we met de kinderen als het regent” is alleen nog niet opgelost en dient zich ieder jaar weer opnieuw aan bij de eerste tekenen van neerslag. Het lijkt waarachtig wel een beetje op de NS en bladeren of sneeuw. Na drie dagen de pauzes met de kids in de klas te hebben doorgebracht zijn de leerkrachten het goed zat en worden de schapen de LGI (Large Group Instruction ben ik onlangs achtergekomen) ingeloodst waar ze onder de bezielende blik van gymcommandant mrs. Moore naar Mary Poppins mogen kijken, want uitermate appropriate. Uiteraard mag er niet worden gesproken tijdens de film, want anders kunnen de andere 399 kinderen de film niet verstaan. Het systeem van vrije keuzes en het is toch lunchpauze laten we voor het gemak even varen. De straffe hand wordt gehanteerd door middel van een fluitje en door mrs. Moore aan een stuk geschreeuwde orders. Moch iemand al geinteresseerd zijn in Mary Poppins, dan is het volgen van de film hierbij definitief onmogelijk gemaakt. Als lunch hulp voel ik het als mijn taak om de kinderen enigszins tegen het toezicht geweld te beschermen en plaats mezelf breeduit voor een groepje 5th graders die een spelletje spelen met gedempte stem.
Echt spannend wordt het als op een ochtend blijkt dat de stroom is uitgevallen. Niet alleen is het nog aardedonker ‘s morgens om 7.45 als de eerste kinderen arriveren, maar ook de verwarming werkt natuurlijk niet. De verwarring is groot. Er gaan geruchten dat de school voor de dag zal worden gesloten, maar helaas zijn de buskinderen al gearriveerd en die kun je zomaar niet terug het dal in stauren. De klokken wijzen aan dat de stroomstoring al in de heel vroege ochtenduren is begonnen. Zoals iedere beslissing valt deze vanzelf naar mate je er te lang mee wacht, en zo ook hier. De meeste ouders zijn intussen vertrokken en de leerkrachten trekken zich terug in de donkere lokalen en laten de kinderen in het donker hun rekenboeken ontcijferen. Sommige kinderen denken bezorgd aan hun warme lunch. De helft van de kinderen nuttigt namelijk iedere dag een warme vette hap bestaande uit een lap opgewarmde pizza of kipnuggets met slappe frieten en die zijn niet zo smakelijk koud.uit de vriezer, alhoewel die misschien ook wel ontdooid zal zijn tegen die tijd. Ik denk verheugd aan mijn frisse boterham met kaas en sla. Omdat van sluiten intussen geen sprake meer is en van de directie al de hele ochtend niets meer is vernomen slaakt iedereen dan ook een zucht van verlichting als rond elf uur de lichten weer aanspringen. De moderne technologie is weer gered. Voor nu.